Fado

Fado, het Portugese levenslied, hierboven op canvas uitgebeeld door José Malhoa (1855-1933).

Deze schilder kwam vanwege zijn liefde voor het landschap notabene in 'mijn' Portugese Figueiró dos Vinhos wonen en overleed er ook. Het huis dat hij liet bouwen is nog te bezichtigen,

werk van hem siert de kerk, en er is een straat naar hem vernoemd. Kortom, het dorp heeft hem voor altijd in de armen gesloten. Maar dat terzijde. Lees hier meer over hem.

Muziek en zang over verdriet, melancholie, weemoed, saudade (die typisch Portugese gevoelens van verlies, gemis, afstand, liefde), maar ook over blijheid, een feeststemming.

Als voorbeeld een opname van de in 1974 in Lissabon geboren fadista (=fadozanger) Miguel Capucho.

Op de CD Casa do Fado hieronder klikken, en hij zingt Biografia do Fado.

De allerbekendste vertolkster van Fado ooit was Amália Rodrigues (1920-1999).

Je kunt haar soms ergens in de publieke ruimte onverwacht 'tegenkomen'.

Ze is, samen met andere groten uit de historie van Portugal, bijgezet in het parthenon van Lissabon, het Panteão Nacional, een kolossaal 17de eeuws monument in de hoofdstad.

Samen met Xander bezocht ik dit mausoleum in augustus 2016.

Een opname van haar mag hier niet ontbreken: Uma casa Portuguesa.

Ik laat nog wat bekende fadistas de revue passeren en hun stemgeluid horen.

In augustus 2011 bekeken we het huis tegenover de oude kathedraal van Coimbra,

waar hij tijdens z'n rechtenstudie woonde: Edmundo de Bettencourt.

Edmundo de Bettencourt (1899-1973)

Alfredo Duarte Marceneiro (1891-1982)

Fernando Farinha (1928-1988)

Op de volgende opname zijn Marceneiro en Farinha samen te horen, met op de achtergrond foto's van een optreden in een etablissement in Lissabon waar goed gegeten én gedronken wordt.