460 km, met drie treinen, in 8 uur

Zo ziet ons reisschema er vandaag uit:
A Coruña 05:38 - Vigo Quixar 07:44
Vigo Quixar 08:58 - Porto Campanhã 10:18
Porto Campanhã 10:45 - Pombal 12:26

Vroeg uit de veren dus. Ons Hotel Avenida hebben we gekozen omdat het dicht bij het treinstation ligt, hooguit 5 minuten lopen. Geen probleem dus. We zijn wel een van de eersten op het verder zo goed als verlaten station van A Coruña.

In Vigo hebben we ruim een uur overstaptijd. Ontbijten dus, met café con leche en een croissant, vaste prik deze week.
Het tweede traject voert ons over de oude auto- en spoorbrug en de rivier de Minho, van Tui in Spanje naar Valença in Portugal. Donderdag hebben we dat gebied uitgebreid bekeken, zie de beschrijving in mijn vorige bericht.
In Porto lopen we nog even door het stationsgebouw

en stappen dan in de intercidade naar Pombal,

waar mijn broer Paul ons met de auto opwacht. Onderweg levensmiddelen kopen, een nieuwe gasfles, en dan naar huis.

Mijn huis heeft een jaar leeg en dicht gestaan, heel vies is het niet, hier en daar wat stoffig. We gaan aan de schoonmaak. De laptop moet weer op gang komen, updates van het net halen, scannen op virussen. Langzaam maar zeker wordt alles weer bruikbaar en bewoonbaar. En de geitjes van meneer Costa kijken toe.

Aan het eind van de middag gaan we nog even aan de wandel. De aanblik van de omgeving valt me 100% mee: vooral groen, eigenlijk net zo groen als altijd. Een jaar geleden was alles zwart, na de heftige branden van juni 2017. Veel is opgeruimd, nieuw geplant, vanzelf gegroeid. Waar vroeger bomen je het uitzicht benamen, geniet je nu van onbekende verten.
"Tja, die brand", spreekt meneer Costa die we in z'n jeep tegenkomen met een wat laconieke ondertoon, "die brand, ach, zo is het leven".