Nog wat opmerkelijke, bijzondere, en/of leuke dingen van de afgelopen weken om te memoreren. En om over een paar jaar nog eens op deze plek te kunnen herlezen, want je - ik - vergeet zo snel: "Oh ja, dat was toen, dat gebeurde er, dat deden we, daar gingen we heen, dat maakten we mee. Heel wat gebeurtenissen waren alweer uit mijn actieve geheugen weggesijpeld, maar nu zie ik ze weer voor me."
Liedewij en Jolein hebben in hun huis, net als ik, een houtkachel. Zij gebruiken hem het hele jaar door, om méér te verwarmen dan alleen kamers in huis. Dat laatste is 's zomers uiteraard totaal niet nodig. Ik gebruik de mijne alleen in het voor- en najaar, mocht ik hier zijn. Dan is het kil en vooral heel vochtig. Op de camping verstoken ze een paar kuub hout per jaar, ik vele malen minder, veel minder ook zelfs dan 1 m³. Dat is wel het minimale waarvoor hun 'mannetje' met z'n kleine truc komt bezorgen. De afspraak is gemaakt, 3 september, 's avonds tussen 18 en 19 uur. Het is een beetje lastig want de huizen hier hebben geen nummer. Het blijft noodgedwongen dus bij zoiets als het zoveelste huis, links in de straat, als je uit die en die richting komt, een blaffend hondje komt je tegemoet, wit / geel / grijs geverfd, met / zonder luiken, in de tuin een grote boom / struik / vijver / een bloeiende .... Hoe moet je voor een ander een onbekend huis omschrijven?
Maar hij komt, een vriendelijke baas, met nog een knecht of compagnon: "Waar moeten we het neerleggen?"
Opnieuw zijn het Liedewij en Jolein die mij op een nieuwe en heel aantrekkelijke locatie hebben gewezen waar je in de rivier de Zêzere kunt zwemmen. Je moet een flink stuk wandelen om er te komen, gemotoriseerd is zo goed als onmogelijk. Ook op de fiets niet te doen.
Xander te water
Het is er heerlijk. Ik ben er met Xander geweest toen hij hier nog was, later alleen, maar ook met 5 honden, de beide dames, en Aad en Liesbeth die hier ook een vakantiehuis hebben.
Elk jaar gaan we in september op mijn kosten, als dank voor alles wat zij voor mij doen, met elkaar eten bij Foz de Alge, daar waar de rivier de Alge in de Zêzere uitmondt.
Ik heb dit leuke restaurant ook vorig jaar al gememoreerd. Het is alleen op zondag geopend en er is maar één menu: karper uit de rivier, patat, rijst en salade. De dranken zijn uiteraard wel zelf te kiezen. Het is weer smullen geblazen.
Als je om de rekening vraagt, komt de baas met een bloknootje en potlood en hoeft alleen maar te kijken naar de flessen op tafel.
En over eten gesproken: ook nu is het me weer gelukt al het eetbare in m'n huis op te eten en niets dat kan bederven over te houden en achter te laten, laat staan weg te gooien. Een kwestie van vooral de laatste week goed plannen en daarnaar inkopen
We namen na de Italiaanse lunch nog even een duik in de Zêzere, heerlijk verfrissend. Opnieuw zagen we buiten ons en Buddy, Gijs, Kees en Puk (de vier honden) geen enkele levende ziel.
Vandaag is mijn laatste dag hier in Portugal. Voor deze keer dan. Vanochtend zou ik vanuit Figueiró dos Vinhos de bus naar Coimbra nemen en daar vandaan de trein naar station Lisboa Oriente. Maar bij Coimbra en in het gebied ten noorden daarvan, woeden veel bosbranden. Weg- en treinverkeer kampen met forse vertragingen. Gisteravond laat besloot ik die route om te gooien: vanuit Figueiró de rechtstreekse bus van 8:25 naar Lisboa Sete Rios. Naar het zuiden zijn er geen noemenswaardige problemen. Dat traject blijkt vanmorgen dan ook prima te verlopen; mooi op tijd arriveer ik in de hoofdstad. Ik slaap vannacht tegenover het vliegveld.
Reacties
Een reactie posten