Voor het derde achtereenvolgende jaar reisde ik de afgelopen 10 dagen met de trein vanuit Rotterdam door België, Luxemburg, Frankrijk, Spanje en Portugal naar mijn huis in Figueiró dos Vinhos. Het zoeken naar bruikbare treinverbindingen, kopen van tickets, bespreken van hotelovernachtingen vraagt wat meer tijd dan het simpele boeken van een vlucht bij een luchtvaartmaatschappij. Ik schat al gauw zo'n 15 keer zoveel. Als je het samen doet met jouw reisgezelschap, in mijn geval weer met Xander, is gedeelde smart halve smart. Dan valt het mee. Ook omdat plannen maken, kijken wat er mogelijk is en tegen welke prijs, een deel van de voorpret is. Net zoals de uiteindelijke treinreizen deel van je totale vakantie zijn.
Eén ding staat bij voorbaat vast: we rijden niet via Parijs. Daar vinden de Olympische Spelen plaats, hartstikke leuk, maar ook heel gevoelig voor verstoringen, dreigementen, oproer, afsluiten van wegen, metrolijnen, stations, je kunt het zo gek niet bedenken. Enkele uren vóór de openingsceremonie wordt een aantal TGV-lijnen nog gesaboteerd. Dus gaat het dit jaar via Maastricht en Luik richting Luxemburg. Xander is hier ooit wel eens geweest, voor mij is het de eerste keer.
De reis begint maandag 5 augustus meteen met een uur vertraging. Door een gestrande trein vlak bij Rotterdam, missen we onze Belgische aansluiting in Maastricht van 12:16. Dat wordt de trein van 13:16. Nou ja, zulke dingen gebeuren. Het was een reguliere trein, dus we hadden geen stoelreservering.
overstappen in Luik
Daar komt op het traject Luik - Luxemburg nog eens drie kwartier bij; er lopen mensen op of dicht langs het spoor. We rijden geregeld stapvoets. Vergeet niet dat ook vliegtuigen zich niet altijd aan de dienstregeling (kunnen) houden. En dat ook autowegen opstoppingen kennen. En als je samen reist, deel je de frustratie: ieder de helft. Bovendien loopt het spoor - vaak enkelspoor - vanaf Luik en later in Luxemburg door een prachtig gebied: veel hoogteverschillen, kleine riviertjes langs de route, eindeloze bossen, velden, kleine verstilde dorpjes. Een verlaten streek, te merken aan het geregeld wegvallen van het mobiel bereik op onze telefoons.
Zoals Amsterdam die grote stad, die is gebouwd op palen..., zo is de stad Luxemburg (ongeveer 150000 inwoners, het hangt ervan af wie je allemaal mee telt) gebouwd op een aantal heuvels: indrukwekkend, grote gebouwen, veel verkeer, trams die op accu's rijden dus zonder bovenleiding, bovendien gratis zoals al het OV, grote pleinen, maar ook rustieke lanen met villa's. Tussen die heuvels, in de dalen enkele tientallen meters lager, (vrijwel) geen autoverkeer,
wel riviertjes, veel bos en ander groen, wandel- en fietspaden, geen stadsgeluiden, een piepklein dorpje af en toe. Heel landelijk en aangenaam, terwijl je geografisch in het centrum van Luxemburg-stad bent.
Woensdag 7 augustus van Luxemburg per bus naar het Franse Thionville - door werkzaamheden rijden er die kant op geen treinen - waar we een TGV naar Lyon hebben. Een mooie oude en historische stad aan de Rhône en de Saône.
Een soort klein-Parijs, heb ik mensen wel eens horen zeggen. Klopt. We verwennen ons zelf met een luxe diner in Brasserie Georges:
choucroute (zuurkool) met alles erop en eraan, voorgerecht, brood erbij, water tegen de dorst, een frisse Gewürztraminer uit de Elzas in een cooler met ijs en servet, mooi gedekte tafels, obers die weten hoe het hoort en beseffen dat serviceverlenen een vak is, en dienstbaarheid niet per definitie onderdanigheid.
De volgende middag, donderdag 8 augustus, per Spaanse TGV in vijf uur naar Barcelona. Ons hotel ligt dicht bij station Sants, in een rustige wijk. Het is de afgelopen jaren geheel gerenoveerd en onze kamer lijkt net een foto uit een tijdschrift voor beter wonen.
uitzicht op Barcelona
met de Sagrada Familia in de verte
Op vrijdag gaan we in de loop van de middag op bezoek bij Ineke, een tante van Xander, die een uurtje sporen ten zuiden van Barcelona woont. Als altijd een heel gezellig gebeuren, met haar zoon Oscar en diens Spaanse vrouw Isabel.
Iets dat ons gedurende de hele reis geregeld opvalt: de slechte mobiele internetverbinding. Natuurlijk zijn landen als Frankrijk en Spanje veel groter dan Nederland, met uitgestrekte heel dunbevolkte gebieden, waar een netwerk aanleggen en onderhouden dus een dure aangelegenheid is. Dat je bij ons altijd en overal heel goed en razendsnel bereik hebt, is dus zeer te prijzen en - deels - inherent aan het kikkerformaat van ons landje, denk ik.
Nog een tip. Schaf een mobiele wifi aan, een mifi; een apparaatje ter grootte van twee luciferdoosjes met daarin een simkaartje.
Met tv, laptop en tablet (eventueel ook je telefoon) log je op de mifi in en zit je op het www. Er zijn simkaartjes die je in de hele EU kunt gebruiken. Je koopt dan een aantal GB. Maar ben je in je land van bestemming, in mijn geval Portugal, dan koop je daar in een telefoonwinkel een sim van een locale aanbieder. Je hoeft niet meer van roaming (bij grensoverschrijdend verkeer) gebruik te maken, en kunt voor een vast bedrag onbeperkt internetten. Hier in Portugal zijn (verlengbare) simmetjes te koop voor 15 dagen (€20) of 30 dagen. Werkt prima.
De reis gaat verder, zaterdag 10 augustus. De trein van Barcelona naar Sevilla.
Halverwege, zo'n 3 uur na vertrek, een lange stop in Madrid, oa voor het schoonmaken van de toiletten. Mooi op tijd rijden we weer drie uur later - Barcelona ligt inmiddels ruim 1000 km achter ons - het station van Sevilla binnen. Ons hotel bevindt zich een klein halfuurtje lopen er vandaan. Voor de doorreis over twee dagen naar Faro met de bus ligt het ideaal: het is maar een paar minuten lopen naar het busstation. We hebben een hele dag om de stad te bekijken. Die is oud en ligt er prachtig bij.
Het is zondag en in de kathedraal is 's ochtends, als wij ons bij de deur melden voor een bezoek, de mis nog in volle gang. We moeten tot 11 uur geduld hebben. Maar dan heb je ook wat, zeer de moeite waard. Voor velen een selfiemoment als ze midden in die heilige kerk plotseling oog in oog staan met het praalgraf van Columbus, ontdekker van Amerika (1492).
Hier ligt hij sinds 1899. Eerder was hij bijgezet in een klooster in Valladolid waar hij in 1506 overleed.
Omdat het nog steeds heel warm is, maken we 's middags gebruik van het zwembad op het dak van ons hotel.
Heerlijk verfrissend. Onbegrijpelijk dat daar nog mensen in zwembroek, badpak of bikini in die zelfde volle zon liggen te bakken. Op het kunstgras kun je niet staan, dan verbrand je zowat je voeten. De leuning bij het trapje het water in of uit is ook kokend heet en niet vast te pakken. Als we 's avonds gaan eten, wijst een thermometer op straat nog 42 gr.C aan. Hoe warm is het 's middags op dat hoteldak dan wel niet geweest? In die hitte vrijwel naakt zonnebaden...
We schrijven inmiddels maandag 12 augustus. Om 12:00 zitten we in de bus van ALSA die ons in drie uur naar Faro moet rijden. Er komt ruim een uur bij vanwege een verkeersopstopping op de snelweg. Een botsing, zo blijkt wanneer we de plek via één rijstrook passeren, met gelukkig alleen flinke materiële schade.
En zo belanden we in Portugal. Leuk weer eens in Faro te zijn, bijna drie jaar na m'n vorige bezoek. Op dinsdag nemen we het treintje dat langs de kust rijdt naar het 9 minuten oostelijker gelegen Olhão.
Daar worden we opgewacht door de Portugese Maria, ooit in Den Haag collega van Xander bij het NIDI, en haar Nederlandse echtgenoot Henk. En chihuahua Johnny niet te vergeten. Zij nemen ons een dagje mee uit naar het vlak voor de kust gelegen eiland Culatra.
Nooit geweten dat daar bezoekbare én bewoonde eilanden liggen. Lekker gewandeld, het strand daar bekeken en geluncht. Een geweldige dag.
eerst koffie op de kade
dan naar de boot
trossen los
aan wal op Culatra
door de hoofdstraat van het eiland
richting het strand
en de Atlantische Oceaan
tenslotte lunchen in een van de restaurants
Weer op het vaste land eind van de middag nemen Maria en Henk ons nog mee naar hun huis in Olhão, voor een drankje en een snackje.
Johnny houdt de boel nauwlettend in de gaten
Ontzettend gezellig en gastvrij, we komen zeker nog weer eens terug, Deo volente.
Woensdag 14 augustus. 's Ochtends om 7 uur vanaf station Faro vertrek met de Alfa Pendular richting Coimbra.
Met een half uur vertraging - er wordt ook in Portugal veel aan het spoor gewerkt - arriveren we op station Coimbra B. Nog tijd om snel alvast wat boodschappen te doen in een supermarkt. En dan ons laatste traject van de reis: de bus van Rede Expressos naar Figueiró dos Vinhos. Bij aankomst worden we opgewacht door Liedewij van de camping Quinta da Fonte die ons naar huis rijdt.
Voor het 3de achtereenvolgende jaar reisde ik samen met Xander per OV naar hier en maakte die tocht onderdeel van de vakantie. Als ik het goed heb uitgerekend 3463 km over het spoor en de weg. Ik kan er een paar km naast zitten. Ik ging met 1 tram, 11 treinen, 3 bussen en 2 auto's; sliep 9 nachten in 5 verschillende hotels. Een belevenis. En toen moest Figueiro dos Vinhos nog beginnen.
nog een blik op Lyon
vanaf de hooggelegen Basilique Notre-Dame de Fourvière
.jpg "Luxemburg, 6 aug. 2024")
Reacties
Een reactie posten