vier op een rij

Voor de vierde zomer op een rij stappen Xander en ik in de trein voor een meerdaagse reis over land naar mijn huis in Figueiró dos Vinhos in Portugal. We sporen in totaal ruim 2900 km naar en langs Brussel, Parijs, Cabdenac, Villefranche - de - Rouergue, Toulouse, Narbonne, Barcelona, Madrid, Salamanca en Coimbra. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat we ons de laatste ruim 300 km, namelijk vanaf Salamanca, per bus verplaatsen, gewoonweg omdat daar geen spoor ligt. Maar eveneens: hoeveel klachten er - en vaak terecht - ook worden geuit op het reserveren van en reizen per trein door Europa, wij arriveren op al onze verblijfplaatsen probleemloos en op tijd. Niet te geloven, zo kan het dus ook. Een kort overzicht.

Maandag 21 juli vertrekken we rond 07:00 vanuit Rotterdam per Eurostar - voorheen Thalys - naar Parijs. Op ons aankomststation Paris Nord nemen we de metro naar Gare d'Austerlitz waar vandaan we begin van de avond verder reizen naar Midden-Frankrijk. Voor ons is het de eerste keer dat het Parijse metrokaartje niet meer het aloude kleine kartonnetje is, maar een plastic pasje waarop je één of meer ritten kunt zetten. Als we de bagage op Austerlitz hebben achtergelaten, wandelen we door rustige en toeristarme straten

richting de Eiffeltoren, Arc de Triomphe, en tenslotte de Champs Elysées. Af en toe valt er een fikse plensbui.

We redden ons met schuilen op terrassen, onder onze parapluutjes, en door een metrostation in te vluchten. Na een pizza nestelen we ons in de nachttrein, die ons in alle vroegte met een overstap in Capdenac

op dinsdag 22 juli rond 06:30 afzet in Villefranche - de - Rouergue. We worden opgehaald door Quirine, schoonmoeder van Xanders zus, die ik in Nederland vaak heb meegemaakt en dus ook goed ken. Zij heeft thuis een enorm ontbijt klaar staan,

en laat ons vervolgens uitgebreid Villefranche dR zien, een schitterend middeleeuws stadje. 

Het weer werkt goed mee: veel zon en blauwe luchten. Als dank tracteren wij haar op een diner op het terras van een plaatselijk restraurant.

Die nacht hebben Xander en ik een kamer gereverveerd in Auberge de la Poste in het oude centrum. Op een oude foto op internet

zie ik die ochtend nog een naambord aan de gevel met daarop één ster. Bestaat die categorie hotels? Als we arriveren is het bord nergens te bekennen. De bijbehorende houten deur zit potdicht en wordt zo te zien niet meer gebruikt. Het gebouw lijkt (is?) uitgestorven, nergens een teken van leven. Zijn wij de enige gasten? We zien en horen, ook later boven in de gangen, helemaal niemand. Een ongeveer 80-jarige ontvangt ons in het (niet meer functionerende) restaurant ernaast. Onze namen, identiteit, reservering, geen interesse, maakt niks uit. Betalen van €65 voor de kamer per crecitcard? "Op de hoek is een postkantoor met een geldautonaat." Dat kan dus alleen contant. Ik heb voldoende bij me. We krijgen de sleutel van de buitendeur. Die kunnen we morgenochtend wanneer we vertrekken daar op dat richeltje achterlaten. De kamersleutel zit aan de binnenkant van de deur. Kamer 17 en badkamer zijn heel eenvoudig, maar schoon, en de brede bedden slapen heerlijk, zeker na een nacht op onze brits in een treinwagon

Al met al een belevenis, net een film; dat zoiets nog bestaat.

Woensdag de 23ste per trein verder naar Toulouse en 's middags al wandelend de stad verkennen. Af en toe hebben we onze paraplu weer nodig.

Donderdag 24: per tram vanuit het centrum een uitgebreid bezoek aan het even ten noordwesten van Toulouse in een heel moderne woonwijk gelegen Luchtvaartmuseum, het Musée aeroscopia.

Er zijn heel wat toestellen ook van binnen te bekijken, waaronder de Concorde en Airbus A380.

Heel interessant. Ook de geschiedenis van het vliegen komt uitgebreid aan bod, erg de moeite waard. Na een lunch in het restaurant verderop bezoeken we het terrein van een vereniging die oude vliegtuigen weer oplapt. Opnieuw kijken we onze ogen uit, nu naar wat die vrijwilligers allemaal voor elkaar krijgen.

Op vrijdag 25 juli hebben we de trein van Toulouse naar Narbonne en stappen daar over richting Barcelona. We hebben weer ons vaste hotel vlak bij station Sants. In de middag lopen we kilometers door de stad en genieten tapas en wijn in een klein restaurantje. De paraplu kan vanaf nu in de koffer blijven.

Zaterdag 26 juli zijn we de hele dag bij Ineke, tante van Xander, die zo'n 60 km ten zuiden van Barcelona aan de kust woont, een uurtje sporen vanaf Sants. Als altijd is het een heel leuke dag, met veel gesprekken, lekkere hapjes en drankjes, en zwemmen in het bad in de tuin bij het complex waarin ze woont. Heerlijk verfrissend. De rit erheen voert voor een groot deel vlak langs de vaak rotsachtige kust met hier en daar een klein zandstrandje. Dat is voor badgasten alleen te bereiken door er vlak langs het spoor naartoe te lopen, levensgevaarlijk natuurlijk. Verder passeren we topbadplaatsen als Sitges.

Zondag 27 juli bestaat voor een groot deel uit de treinreis van Barcelona Sants naar Salamanca met een overstap in Madrid. 

Salamanca is een schitterende stad die wordt gedomineerd door de kathedraal.

Op maandag de 28ste bezoeken we die samen met het Episcopaal Museum.

Ook bekijjen we het voormalige en nog grotendeels ingerichte woonhuis van Miguel de Unamumo y Jugo (Bilbao 1864  - Salamanca 1936), veelzijdig Spaans (Baskisch) schrijver, dichter, toneelschrijver, filosoof, polemist en essayist.Op de Plaza Mayor genieten we van een verfrissend glas bier.

Onze laatsts reisdag is vandaag, dinsdag 29 juli. Vanuit ons hotel in Salamanca is het nog geen 10 minuten lopen naar het busstation. Daar aangekomen raken we een beetje in paniek, want op het grote scherm in de hal, met daarop aankondigingen van tientallen vertrekkende bussen, staat die van ons niet vermeld: Blablabus nr.3173, gistermorgen vertrokken in de buurt van Parijs en met bestemming Lissabon. Een veligheidsman bij wie Xander ernaar informeert, heeft zo te merken die vraag al heel vaak moeten beantwoorden: " Gewoon bij de perrons wachten, dan komt-ie vanzelf." Zo gebeurt het ook. We krijgen van tevoren nog een persoonlijk mailtje met de laatste update wat betreft aankomsttijd en route. Mooi op tijd stappen we in die Blablabus die ons vier uur later in Coimbra aflevert.

Ook onderweg kunnen we ons online op de hoogte stellen van het verloop van de rit. Goed geregeld. De stoelen in de bus hebben veel beenruimte en zitten mede daardoor comfortabel. 
In Coimbra hebben we een uur overstaptijd. We slaan bij supermarkt Continente in de buurt snel wat eerste levensbehoeften in en rijden dan ons laatste traject, namelijk naar Figueiró dos Vinhos. Met een taxi laten we ons voor nog geen €4 naar huis brengen. We zijn er weer.

Samenvattend: 2960 km in 2 trams, 2 auto's, 2 bussen, 10 treinen en 4 hotels.

We slapen die nacht heerlijk in onze eigen bedden in de landelijke stilte.