En dan zie ik de rivier, zij spreken de laatste tijd vaak over het 'meer', en niet ten onrechte: het water staat hoger dan ooit, ligt er zo glad als een spiegel bij, en strekt zich ver over de vorig jaar nog droogstaande oevers uit. Twee jaar geleden was hier nauwelijks een stroompje te bekennen en kon je op sommige plekken zelfs met de auto naar de overkant rijden. Ter illustratie: de volgende foto maakte ik 25 september 2022, die daaronder vanmiddag. Let voor de oriëntatie op het houten bord met toeristische informatie aan de rechterkant. En kijk ook naar de oever aan de overkant.
Waar ik afgelopen augustus samen met mijn logé Xander op een handdoek lag te drogen na een zwempartij, is nu niet meer te komen; totaal ondergelopen. Goed voor de grond en het land dat naar vocht snakte, dat wel. Lees mijn verhalen daarover, bijvoorbeeld van 22 december 2022.
Jolijn en Liedewij nemen me mee naar een picknickplaats die ik niet kende, nog ongeveer 20 minuten lopen verder. Een officieel geregistreerde wandeling langs de Zêzere, met onderweg van die op stenen geschilderde rood-witte vlaggetjes om de richting aan te geven.
Net zoals het twee jaar geleden lange tijd extreem droog was, is het de afgelopen maanden extreem nat geweest. Dit kan te maken hebben met de klimaatverandering; let op, ik zeg "kan". Ik heb altijd begrepen dat een gevolg van die verandering is, dat de luchtstromingen op het noordelijk halfrond zich anders gedragen, zich bijvoorbeeld langzamer verplaatsen. Dit kan tot gevolg hebben dat slecht weer en regen lang boven een gebied blijft hangen. Denk aan de overstromingen in Limburg, België en Duitsland in juli 2021 toen het dagenlang stortregende. Ook mooi weer - we hebben het in Nederland een paar keer bij de hand gehad - kan met die verklaring weken aanhouden. Nogmaals: kan.
Gelukkig is de hond die daarmee niets te schaften heeft en alleen maar hoeft te spelen in het frisse nat.
Reacties
Een reactie posten