paaslunch (g)een uitsmijter


Net als afgelopen september sluit ik deze vakantie in Figueiró dos Vinhos af met Jolein en Liedewij van natuurcamping Quinta da Fonte. Het is Pasen en dus is er een paaslunch, voor een man of 40, waarvan een klein aantal landgenoten. Een flink deel ervan blijk ik te kennen. En toch loop ik nog tegen Nederlanders aan die ik hier bij mijn weten nog nooit heb ontmoet. Birgit bijvoorbeeld, die vlakbij de rotonde in de uitvalsweg naar Foz de Alge schijnt te wonen. Volgende keer misschien eens contact zoeken.
Twee Nederlanders die ik vorige week voor het eerst ontmoette zijn Aad en Liesbeth die hier in de buurt ook een vakantiehuis hebben. Omdat mijn huis min of meer op hun route naar de lunch ligt, halen ze me op en brengen me na afloop ook weer thuis. Een luxe, want zeker op de heenreis regent het nog. De terugkeer verloopt zonder hemelwater. Het lijkt in de lucht wat stabieler te worden, meteen ook weer warmer.
De eetpartij is weer een groot succes: soep, wraps met kunstvlees, daarnaast groenten en natcho's, en cake met verse vruchten en slagroom als dessert. Een paar glazen wijn mogen natuurlijk niet ontbreken. Heerlijk allemaal. En de sfeer doet de rest.
Bij mij aan tafel ook een Australische, nu levend in Pombal, die honderduit vertelt. En een Amerikaan, oorspronkelijk uit Oregon, die alweer een tijd in Lousã woont en veel weet over Romeinse overblijfselen hier in Midden Portugal. Eenmaal op dreef raakte hij er niet over uitgepraat, z'n verhalen voorzien van oneindig veel details. Een aantal door hem genoemde plekken heb ik ooit op m'n rondreizen door Portugal samen met Ada bezocht en bekeken.
Al met al is de paaslunch een zeer geslaagd gebeuren en voor mij echt de uitsmijter van de afgelopen twee weken. Ook al zijn alle gerechten vegan dus zonder dierlijke produkten bereid, laat staan dat er een ei in voorkomt.
Jolein en Liedewij missen me nu al, vertellen ze bij het afscheid, en dat is wederzijds. Van de zomer ben ik er weer, dat is helemaal niet zo lang meer, toch? We vallen elkaar nog één keer in de armen, met een kleine brok in de keel, merk ik. Het was weer mooi en goed hier.

Reacties