afscheid in Lissabon

Mijn logé Xander moet morgen weer op zijn werk zijn. Daarom zijn we dit weekend in Lissabon, waar vandaan hij vanmorgen met Transavia naar Rotterdam is gevlogen. Net als vorig jaar verblijven we dit afsluitend weekend in de Portugese hoofdstad twee nachten in hotel Olissippio Oriente, in het oosten van de stad, een paar minuten lopen vanaf de Taag.

Daar is direkt langs de rivier het Parque das Nações, het terrein waar in 1998 de Wereldtentoonstelling werd gehouden. Xander heeft die destijds trouwens bezocht.

Zaterdag 19 augustus zijn we hier met de bus van Rede Expressos van 8:25 vanuit Figueiró dos Vinhos naartoe gereden. Tegen 11:30 stappen we uit op Sete Rios, de busterminal. Met de trein leggen we het laatste stukje naar ons hotel af. We zijn wat vroeg, de kamer is pas om 14:00 klaar, en dus lunchen we in dat Parque op een terras vlak langs de Taag,

de rivier die hier zo'n 10 km breed is en waar het langs z'n oevers altijd prettig toeven is.

Nadat we zijn ingecheckt, nemen we de metro richting Alfama, de oudste stadswijk waar altijd veel te zien is. Het is er druk, maar naarmate we verder lopen, neemt het aantal toeristen gestaag af.

Met een grote boog eindigen we op het Rossioplein voor twee glazen bier. Even afkoelen. Eten doen we bij restaurant Rio Coura direkt naast de kathedraal waar we twee jaar geleden al eens waren.

Heerlijk, echt Portugees, met een fles vinho verde als begeleiding.
Dat was zaterdag. Verder met gisteren, zondag. We zijn van plan het 16de eeuwse klooster Mosteiro dos Jerónimos te bezoeken.

Een vorige keer hadden we er geen tijd voor en waren er langs gewandeld. Nu is het dus aan de beurt. Maar van verre zien we het al gebeuren: een rij wachtenden waar je u tegen zegt.

Dat gaat minstens een uur duren, in de brandende zon. Nu liepen we vlak daarvoor langs het Museo dos coches, het koetsenmuseum. Zou dat wat zijn? De website die we op m'n telefoon bekijken, ziet er veelbelovend uit. En als 65+ser krijg ik ook nog eens reductie. We hebben er absoluut geen spijt van. Het is fantastisch. Tientallen koetsen, eeuwenoud, en echt de originele exemplaren, staan tentoongesteld;

van koningen, prinsen, prinsessen, noem maar op. Onze reisgids in pocketformaat vertelt dat dit in de voormalige manege van het Palácia de Belém gevestigde museum een van de populairste trekpleisters van de stad is. We kunnen het ons voorstellen.

Een prima vervanger van het klooster.

Er is ook nog een zaal met vreemde voertuigen. Wat te denken van deze motorfiets waarbij het wiel rondom de berijder draait.

Buiten op straat is er nog een kleine - en nostalgische - expositie gewijd aan het automerk Citroën. Jongere generaties zegt Lelijke Eend waarschijnlijk niets.

En herken je deze nog, de DS met de meedraaiende koplampen?

Ik herinner me nog een singeltje, voor op de grammofoon, waarop de Eend werd bezongen; reclame dus. Dat was in 1960. Wie het leuk vindt, klikke hieronder.

Terug naar het heden, augustus 2023.
Na een lunch langs het water lopen we helemaal terug naar het Praça do Comércio

en nemen daar de metro naar een stuk langs dezelfde Taag maar iets meer stroomopwaarts: vlak achter ons hotel.

Daar is het heerlijk zitten met een biertje,

en later met bacalhao à brás en alles wat daarbij komt. Dat laatste in restaurant Nova Peixaria 

waar we maar toevallig langs kwamen. Een succes. 

Dat was gisteravond, een mooie afsluiting van dit deel van de vakantie.
Ik heb vanochtend Xander op het vliegveld afgeleverd, daarna nog wat langs de Taag gelopen en gezeten

en ben toen richting Sete Rios gegaan. Daar had ik de bus van 14:45 terug naar mijn huis in Figueiró.