onderdeel van de natuur

Een vast uitstapje wanneer ik in mijn huis in Figueiró dos Vinhos ben: uit eten op de camping van Liedewij en Jolein, Quinta da Fonte, in Fontainha. Dat gehuchtje stelt niets voor: een paar huizen langs een kronkelige, stoffige en onverharde weg, die allemaal bij de camping horen. 

Rijd van Figueiró naar Carapinhal.

Bij een kleine pleintje,

houdt de asfaltweg ermee op, maar rijd gewoon door, scherpe bocht naar rechts, nog wat afgelegen huizen en een oud schoolgebouw, bocht naar links, en duik vervolgens het bos in, volg de blauwe handgeschilderde borden,

en laat je verrassen. 

Ik leerde de twee dames kennen in 2008, toen ik elke vakantie in Figueiró was om te zien hoe de verbouwing van mijn het jaar daarvoor gekochte huis vorderde. Waar het kon hielp ik mee. Ik verbleef in hotel Solar das Freiras (klik hier voor de website), ook een aanrader trouwens, midden in het historische dorp, met - zo nodig overdekt - zwembad dat dus ook in de winter is te gebruiken.

Een goed Engels sprekende medewerkster van de bank waarbij ik een rekening had geopend, vertelde me dat ze nog twee Nederlandse cliënten had, die en die, en zij hadden een bedrijf daar en daar. Zo ontdekte ik Fontainhas, Quinta da Fonte, en (in de volksmond / voor intimi) Jo en Lied. Ze afficheren zich op hun website als Agro Turismo, Rural Tourism, natuurtoerisme (bekijk hier die website).

Quinta da Fonte van nu lijkt weinig meer op de camping uit die eerste jaren: zoveel is er verbeterd, verbouwd, bijgebouwd, vernieuwd, uitgebreid. Je kunt er met je eigen tent komen, maar er zijn ook tenten te huur, er zijn losse kamers te krijgen, een caravan, een cottage, een tiny house. In de bar en het restaurant kun je wat drinken of een hapje bestellen, er wordt een ontbijt verzorgd en een aantal avonden per week een uitgebreid diner. Op dat laatste kom ik dus geregeld af.

Deze foto is genomen op het moment dat de schoolvakanties, ook hier in Portugal, achter de rug zijn. Het is een stuk stiller op de camping. Een diner voor slechts zeven.
Maar het hoogtepunt dit jaar: afgelopen avond, voor 43 etende gasten, met, voorafgaand aan elke gang van het diner, een optreden van twee lokale zangers, uit Figueiró, Nuno Sá (op onderstaande foto rechts) en Filipe Abreu (links). Nooit van gehoord natuurlijk, ik tenminste niet.

Ze vertolken het een en ander, kondigen het voorgerecht aan, en gaan zelf bij de keuken ook eten.

Is iedereen zo'n beetje klaar, treden ze weer op, en na een lied of drie, vier, is het tijd voor het hoofdgerecht. Ze verlaten hun podium weer. Enzovoorts.

Tijdens het eten is er dus alle gelegenheid met elkaar te kletsen, dat is ook belangrijk en zou door de muziek heen niet goed mogelijk zijn. Een geslaagde combinatie op deze manier dus. 

Hun repertoire: veel Portugees, mij onbekend, maar ook veel Engelstalig, popsongs, waarbij later op de avond, na méér wijn, iedereen kan meezingen, waarop ook wordt gedanst. Aan mij de eer de dansvloer te openen samen met Liedewij.

Kortom, het was leuk, eerder vanavond. Met een fantastische maaltijd als begeleiding, of andersom.
Op de website booking.com geven kampeerders na hun verblijf commentaar op Quinta da Fonte: wat viel op, wat viel mee, wat tegen? Heel veel lovende woorden, hoge cijfers, nogal wat tienen. Bij deze reactie van een Portugese, Luisa, uit april 2022, bleef ik hangen. Er staat

Ik vind dat mooi om te lezen, kan me er iets bij voorstellen. De tekst speelt met het verschil tussen de werkwoorden estar (zijn, in de betekenis van je ergens bevinden) en ser (ook zijn, maar dan als identiteit, wie of wat jij bent als mens). Hoe dit in even sprekend Nederlands - desnoods vrij - te vertalen? Ik kom op zoiets:
Op Quinta da Fonte verandert het gevoel in de natuur te zijn, in het besef er zelf onderdeel van uit te maken.