lange weg naar Figueiró

Een lange weg was het, in verschillende opzichten. Samen met Xander reisde ik naar mijn huis per trein en bus, door Frankrijk en Spanje. Dat neemt nogal wat tijd in beslag. Maar de weg was ook lang, omdat hij al gepland was in 2020 en nu pas werd afgelegd. Corona, je weet wel.

Het plan van 2020 dat nu werd uitgevoerd: treinreis naar Hendaye helemaal in het Zuidwesten van Frankrijk, tegen de Spaanse grens en de stad Irun aan, bezoek aan San Sebastian, doorreis naar Bilbao en Salamanca, en tenslotte Figueiró. En zo geschiedde. Voor het eerst van m'n leven over land i.p.v. door de lucht. Past ook wel in de tijdgeest. Dit blog moet gaan over Portugal, dus ik houd het kort.

Maandag 8 augustus, Thalys van 07:58 uit Rotterdam naar Parijs.

Met de metro van Gare du Nord naar Montparnasse en daar vandaan per TGV verder. Het is druk op dat station, honderden mensen moeten de trein in,

twee treinstellen van zeker 8 wagons elk en met twee verdiepingen. Toch gaat het instappen heel vlug, goed georganiseerd, prima aangegeven waar jouw wagon zich in de trein bevindt. Stipt op tijd gaat het met een snelheid van soms meer dan 300 km/uur  naar Hendaye, aankomst 16:48 + 10 min vertraging.

Ons hotel Campanile ligt in een rustige en ouderwetse woonwijk, veel villa-achtige huizen met grote tuinen.

Dinsdag 9. Met de trein van Euskotren

in een halfuurtje, mét mondkapje, van hier via Irun net aan de Spaanse kant van de grens naar San Sebastian. Euskotren is een goed voorbeeld, denken wij, van hoe je in een relatief klein gebied treinvervoer aantrekkelijk kunt maken voor een groot publiek: modern, schoon en snel materieel, veel stops, goed gevulde dienstregeling op vaste tijden elk uur, betrouwbaar, niet al te duur. Ook fietsers worden van harte uitgenodigd de trein te nemen.

In San Sebastian gaan we de stad en schitterende baai bekijken,

maaltijd gebruiken (dagmenu, voor zo'n €12 pp drie gangen incl. drank, lukt ons elke dag) en verder rondkijken. Met de trein terug naar Hendaye om naar de andere kant dan waar ons hotel ligt te wandelen, zo'n 5 km, het eigenlijke centrum van de stad, een echt Frans badplaatsje: een plein met markt, veel winkeltjes,

een ijssalon, terrasjes, strand.

Woensdag 10 augustus. Opnieuw in de Euskotren en nu naar Bilbao en ons tweede hotel Conde Duque.

Daar eten we weer een menú del dia. Het hotel ligt in het nieuwe moderne deel van Bilbao, we gaan op verkenning.

Donderdag 11. De hele dag tot onze beschikking, nu vooral voor het historische Bilbao, veel te zien. Opnieuw in de middag warm eten, vanwege de hitte buiten zitten we binnen, in een typisch Spaans restaurant waar we de enige toeristen zijn. Spanjaarden zelf genieten er het lekkere eten. Xander spreekt de taal goed, dus dat is geen probleem. En het is werkelijk smullen geblazen.

Vrijdag 12. Met de bus van 8:15 naar Salamamca en ons derde hotel Corona Sol,

vlak bij het busstation. Eerst eten, dan wandelend de stad verkennen. Het oude centrum, autovrij, is schitterend erfgoed en ongelofelijk mooi.

Zaterdag de 13de gebruiken we om Salamanca verder te bekijken en ondergaan. We lopen al even na negenen op straat, als het overal nog erg stil is, zoals in de bibliotheek.

's Middags zien we hier rijen mensen staan die in kleine groepjes worden toegelaten. Wij hadden het rijk alleen. Natuurlijk bezoeken we ook de kathedraal.

In een apart gedeelte ervan, waar de looproute doorheen voert, is een bruiloft aan de gang.

Zondag 14 augustus. Spanje zit erop. Met de bus van 8:15 (een half uur vertraagd, hij is 's nachts rond middernacht al vertrokken vanuit Irun)

via een aantal tussenstops naar Pombal, aankomst 13:40, mooi op tijd. Vlak voor aankomst, houdt de bus ruim drie kwartier stil bij een wegrestaurant waar iedereen wat eet en drinkt. Paul en Sean halen ons op en brengen ons via de supermarkt voor de eerste levensbehoeften naar mijn huis. 

Zo ging ik afgelopen week voor het eerst helemaal over land naar mijn huis, per trein en bus, ruim 2300 km. Als je die reis over verschillende dagen verdeelt, zoals wij, is dat prima te doen. Je ontloopt de ellende op Schiphol met lange wachtrijen, zoekgeraakte koffers en gemiste vluchten. Op alle trajecten hadden we gereserveerde zitplaatsen, waren we op tijd op onze bestemming, geen vertraging, nergens wachten, geen rijen, geen problemen met bagage want die heb je bij je of plaatst hem zelf onderin de bus. Misschien geeft dit ook mijn lezers stof tot nadenken.