dit is níet de Algarve

In de laatste zonnestralen van de dag schrijf ik achter mijn huis aan dit blog.

Vanmorgen rond 10:15 rijden Paul en Sean voor met hun Mini. Ze nemen me mee naar wat zij noemen hun beachhouse, een dik uur hier vandaan naar het zuidwesten, bij Marinha Grande, zo'n 6 km van de kust. Niet echt áán het strand, dus dat beach moet je met een korrel zeezout nemen. We rijden via Pombal waar ik woensdag met de trein ben aangekomen, en Leiria, de hoofdstad van de provincie. Daar in de buurt trakteer ik hun op koffie, zonder gebak. We hebben allemaal niet lang daarvóór ontbeten.

We doen nog even snel wat boodschappen, o.a. voor de lunch van vandaag.

Dat beachhouse ligt in een grote ommuurde tuin, met veel planten die zich in het warme klimaat zelf wel redden. Zij zijn daar immers niet elke dag aanwezig om water te geven.

We lunchen buiten in de schaduw. Alleen ’s ochtends vroeg staat de zon echt op het terras. Daarna belet het dak erboven dat, wel zo aangenaam. Anders hadden we vanwege de hitte niet buiten kunnen zitten. Voorgeschoteld krijg ik broodjes van de Aldi van zoëven, met kaas, gerookte zalm, kleine tomaatjes en augurken. Smakelijk eten.

In de loop van de middag laten ze mij de kust zien, het strand. We bezoeken verschillende badplaatsjes. De volgende vier foto's maakte ik tussen Praia de Paredes de Vitória en Praia de São Pedro de Moel. Er zijn mooie stranden, strandjes eigenlijk, zoals ze meestal liggen ingeklemd tussen twee in zee uitstekende rotspunten.

Het gaat daar van veel vertier, cafeetjes, terrassen met drukte, tot stil en ingetogen, waar niks is dus weinigen komen, maar waar je zand en zee min of meer voor jezelf hebt.

Paul en Sean tonen me een plek met vijfhoekige basaltblokken, zo door de natuur gevormd, een soort Noord-Ierse Giant's Causeway, maar dan in het klein. Fantastisch. Voor een strandvakantie hoef je als toerist echt niet naar de Algarve. Maar ja, wie gelooft dat?

Voor wie snel nog iets meer wil zien van Midden Portugal, bekijk de volgende korte video van het buro Turismo Central Portugal.

De terugweg voert ons nog een keer langs een supermarkt en we slaan fors in, ik ook. Dan kan ik weer zowat een hele week vooruit. Thuisgekomen berg ik de boodschappen op, open de achterdeur om nog even van de laatste zonnestralen te genieten, en neem met laptop plaats op m’n terras om deze woorden te schrijven (zie bovenaan).