bericht uit corona-tijd

Station Rotterdam Centraal op zaterdagmorgen is bijna uitgestorven, autosnelwegen zonder files, scholen al weken dicht, mensen die werkeloos thuis zitten en in het gunstigste geval vanuit huis hun taken kunnen verrichten, het advies om zoveel mogelijk binnen te blijven, terrassen en restaurants dicht, bibliotheken ook, kappers, De Bijenkorf, kerken, tandartsen alleen voor spoedgevallen bereikbaar, verpleeghuizen gesloten voor bezoekers, kraamvisite wordt raamvisite, rouwbezoek een defilé vanuit een auto, groepen beperken zich tot drie personen, 1,5 meter afstand houden verplicht.

Hoe lang moet ik de lijst maken? En hoe lang gaat dit nog duren? We leven in corona-tijd, thuis in Nederland net zo goed als in Portugal. En waar eigenlijk niet?

Ik houd me aan de voorschriften met betrekking tot aantallen en meters, en gelukkig ben ik nog steeds gezond, voor zover ik weet. Mijn reis in augustus naar Spanje en Portugal begon vorm te krijgen. Maar hoe zal de situatie in augustus zijn? Kun je daar dan eigenlijk alweer komen? Bestaat het gereserveerde hotel in Baskenland strakjes nog wel? Voor de ondernemer een kwestie van levensbelang, voor mij slechts een luxevraag, ik weet het. Bovendien, ik ga met pensioen, kan strakjes op elk moment een reisje maken.

Mijn Portugese broer zit vast in Frankrijk, de grenzen zijn nog steeds dicht. Hij kan niet terug naar hier, en ook niet verder naar huis. Ook Spanje kom je niet in of uit. Om de tijd te doden, maakte hij een vogelhuisje, niet onverdienstelijk.

Ik ben inmiddels vier weken thuis, geef mijn leerlingen les middels internet. Dat doe ik vooral 's ochtends. In de middag ga ik wat wandelen of fietsen, me door mijn stapel boek heen lezen, me koesteren in de lentezon.

En net als alle anderen wacht ik af, tot betere tijden.