dagje Coimbra

Net als tijdens al mijn andere vakanties gaan we vandaag een dagje de grote stad doen: Coimbra, hier 60 km vandaan, met zo'n 145000 inwoners de 3de stad van het land, met een van de oudste universiteiten van Europa (1290).

De bus van 09:15 brengt Xander en mij er in een klein uurtje naar toe. We starten daar met koffie en een pastel de nata,

Portugeser kan haast niet.
Ons eerste bezoek geldt de Igreja de Santa Cruz, aan het eind van de belangrijkste winkelstraat.

Ik heb de kerk al een aantal keren bekeken. Maar nieuw, en pas kort toegankelijk zo blijkt bij navraag, is het daarachter gelegen klooster, dat nu min of meer fungeert als museum, voor €3 p.p. te bezoeken. Het is het geld méér dan waard. Een impressie in foto's.

Mooi als eigenlijk in alle kloosters is de kruisgang, rond de binnenplaats.

Ook de eerste etage ervan is te bezoeken.

Vanaf het gedeelte hoog achterin de kerk, is het gebeuren beneden goed te zien.

Ook het antieke orgel, dat ik voorheen alleen van beneden af kon fotograferen,

is nu ineens van heel dichtbij ter bewonderen.

Net zoals de rest daar boven.

Na dit uitgebreide bezoek aan de Santa Cruz, vol onverwachte verrassingen dus, klimmen we door de nauwe straatjes van de historische stad omhoog naar de oude kathedraal, de Sé Velha. 

Hier ben ik al heel vaak geweest, en zelfs voor Xander is het niet de eerste keer.  

Het blijft een indrukwekkend bouwwerk, kerk en klooster.

Tijd om wat te eten. Een trapstraatje naar beneden dus, en daar genieten van soep, vis, groente,

en aardappelen, de dagschotel, aangevuld met twee grote glazen vinho verde en koffie toe. We laten het ons goed smaken. De twee obers die buiten bedienen, rennen als gekken heen en weer om elke tafel snel van eten en drinken te voorzien. Zo gaat dat daar elke zomerdag rond deze tijd. En iets verderop in het straatje wachten anderen alweer op de eerste de beste tafel die vrij komt.

Lopendebandwerk, zeg maar. Maar het geld stroomt binnen. Neem ik aan.

Na het eten klimmen we nog wat verder omhoog en bezoeken de Sé Nova,

 waar zelfs nog iemand op de knieën gaat (of is dat voor de fotograaf?),

en het universiteitsplein, warm als altijd, en zo wit in de felle zon dat je ogen er haast pijn van doen.

Nu nog even lekker in de wind; we dalen af naar de Mondego.
Het eerste wat daar opvalt, is de verbouwing van het complex dat een paar jaar geleden nog uit tal van restaurants en bijbehorende terrassen bestond.

Nu is het een kale bedoening. Waarin e.e.a. wordt omgetoverd? Ik weet het niet. De volgende drie foto's maakte ik in 2015, even ter vergelijking:

Misschien ligt het complex niet echt in de loop en komen er te weinig mensen om van te kunnen bestaan. Heel druk was het er ook drie jaar geleden niet. We moeten afwachten en zullen t.z.t. zien wat ervan komt.

Nu wandelen Xander en ik gewoon nog wat langs het water, 

telkens met vanuit een andere gezichtshoek het oude centrum van Coimbra en de gebouwen van de universiteit.

Ter afsluiting van ons stadsbezoek drinken we nog een lekker koel en verfrissend biertje

en begeven ons dan naar het busstation voor de terugreis naar Figueiró dos Vinhos.

Met een kwartiertje vertraging, er wordt nog gewacht op overstappers die met een verlate bus van elders arriveren, rijden we weg en brengt de firma Rede Expressos ons weer thuis.