naar Matosinhos

Morgenmiddag vliegen Xander, mijn logé deze zomer, en ik terug naar Amsterdam. Vandaag hebben we nog één hele dag Porto die we vullen met een wandeling vanaf de bekende brug Luís I,

dan langs de rivier de Douro richting de Atlantische Oceaan, en zo verder langs het strand naar Matosinhos.
Eerst uitgebreid ontbijten in ons Grande Hotel do Porto: koffie, broodjes, yoghurt, fruit.

We nemen ook nog even een kijkje op de markt, de Mercado do Bolhão. Daar moet al jaren veel aan worden opgeknapt.

Beneden langs de kraampjes zie je het verval minder en blijft de aanblik leuk.

En we nemen en passant nog even een kerk met veel azulejos mee.

De vele bosbranden rondom de stad ruik je in de straten; een lichte brandlucht. De ongetwijfeld strak blauwe hemel gaat schuil achter rookslierten, alsof er mist hangt.

We laten ons er niet door weerhouden en gaan gewoon op pad.

Het bootje dat je desgewenst naar de overkant van het water en het stadje Afurada brengt, vaart nog steeds.

Ooit maakte ik daarvan in omgekeerde richting met een aantal collega's gebruik, in mei 2010,

na in Afurada uitgebreid te hebben geluncht. Kennelijk is de belangstelling ervoor groot genoeg om het in bedrijf te houden.
We lopen door

en komen zo bij de monding van de Douro en de Atlantische Oceaan.

De zee is kalm, zonder hoge golven. Maar ook hier: mist.

Tijdens de wandeling drinken we heel wat water, nu rusten we uit op een terras met koffie en een broodje.
Als we weer verder lopen, komen we bij het strand. Het is niet heel druk,

maar er zijn toch nog wel wat mensen aanwezig, die soms ook de zee in gaan.
Helemaal aan het eind van het strand zijn we in Matosinhos. Ik wist niet dat daar zoveel eetgelegenheden waren, de meeste gewoon op het trottoir.

En allemaal hebben ze vis op het menu natuurlijk, zo uit de zee bij wijze van spreken, verser kan niet.

Op grote barbecues op straat wordt het zeebanket gebakken.

Wij hebben net een baguette op dus maken er geen gebruik van. Deze keer niet.
Na nog wat rondkijken, nemen we de metro terug naar het stadscentrum.

Het is tijd voor een koel glas witte wijn. Het worden er zelfs twee.