huishouden opstarten

Gisteren aan het begin van de middag ben ik door broer Paul in Pombal van de trein gehaald en hier in mijn huis afgeleverd. Na een jaar afwezigheid, een lange tijd. 
De tuin is zoals elke keer van onkruid ontdaan door de vrijwilligers van Jolein en Liedewij van camping Quinta da Fonte en ziet er schitterend uit. 
De planten en struiken zijn wéér groter geworden, en een van de olijfboompjes, die maar steeds klein bleven, is ook flink gegroeid. 

Onvoorstelbaar ter bedenken dat b.v. de cactussen bij aanschaf niet groter waren dan een miezerige 20 cm, en zie ze nu eens staan. Het dennenboompje ernaast idem dito. 
En dat met afgerond 0 minuten verzorging per jaar. Ook voor de oleander. Makkelijk toch?!
De buitenkant van het huis heeft wel weer eens een verfje nodig. 
Dat mag ook wel na 8 jaar. Hier en daar ogen de muren een beetje grauw. 
Ik ben in middels met Pedro de aannemer in onderhandeling over een prijs. Het schilderwerk zou dan in het najaar kunnen worden verricht. Dan kan er meteen iets worden gedaan aan een kleine lekkage in de keuken. We zullen zien.
Binnen ruikt het als altijd een beetje muf, maar dat gaat snel over als alle deuren tegen elkaar open staan. Verder is het min of meer kraakhelder, zoals altijd na een recent verblijf van mijn oud-collega's Paul en Josephine uit Utrecht. Zij waren in juni een paar weken hier. 
Ik ruim de post op. 
De meeste brieven zijn de  maandelijkse rekeningen van de gemeente Figueiró dos Vinhos voor water. Ze worden automatisch betaald. 
Gisteravond kookte ik hier weer voor het eerst: een varkenslapje met wortelen, en een paar lekker glazen slobberwijn erbij. Echt vakantie.
Vanmorgen heb ik wat lakens gewassen. Lekker fris om op en in te liggen. Droog zijn ze zo, in de zon loopt de temperatuur richting de 40 graden. 
En ik doe boodschappen in het winkeltje hier in mijn dorpje: verse olijven die dit jaar beter smaken dan ik me van die in 2015 herinner, 
wasmiddel, wasverzachter (van die grote en zware flacons), melk, bruiswijn, koekjes, limonade. Een zware tas, maar in één minuut ben ik thuis. €26,41 was aanleiding voor de winkelmevrouw om me een espresso aan te bieden. Heel aardig. 
Er is hier in de buurt wéér een huis aan Nederlanders verkocht, zo weet ze me te vertellen. Het wordt op dit moment verbouwd. Ik ben benieuwd.
Tja, en verder is er genoeg tijd om heerlijk in de schaduw uitgebreid aan lezen toe te komen.
In de doodse stilte van het verder heel groene Portugese platteland.

Reacties