Porto zit in de mist. Helemaal. Volledig. Ik wacht op het vliegveld Francisco Sá Carneiro op mijn vlucht TP652 naar Amsterdam. Steeds minder ver kun je vanuit de vertrekhal het platform opkijken. De mist rukt op en breidt zich uit. Ik weet niet hoe erg dit is voor aankomende en vertrekkende vliegtuigen. Op deze luchthaven is het niet zo erg druk, misschien dat mist dan niet al teveel roet in het eten gooit. Het zal me toch niet gebeuren dat...
Vrijdagmiddag kwam ik weer eens stipt op tijd met de bus uit Coimbra in Porto aan. Onderweg reden we onder een stralende zon en een felblauwe hemel. Eindelijk mooi weer, zoals het eigenlijk altijd zou moeten zijn. Zo gauw ik het busstation had verlaten, zocht ik een terras op voor een salade met brood. Buiten eten, zonder jas, in de zon, een feest, na al die kou en dikke bewolking.
Dan het inchecken in mijn hotel, het Grande Hotel do Porto. Of de invalidenkamer een bezwaar is? Het kan mij niet schelen. Kamer 4, op de begane grond, wordt het dus, prima toch.
Ik ga verder de stad in, veel rondwandelen, veel bekijken, genieten van licht en warmte, even het warenhuis El Corte Inglés in, terug naar het centrum met de tram
over de bekende brug, een glas witte wijn drinken in een barretje waar ik vaker ben geweest,
lekker eten in een restaurant dat ik al verschillende keren heb bezocht. En verder gewoon mijn ogen de kost geven.
Gisteren, zaterdag, uitgebreid ontbijt in het hotel. Als altijd een enorme keuze aan warme en koude gerechten (de warme laat ik staan, gebakken spek, eieren, mij te machtig), warme en koude dranken, serials, broodjes, beleg, een lekkere heel zachte jonge kaas, net tofoe, vers fruit, yoghurt. Op mijn smartphone lees ik intussen uitgebreid mijn Nederlandse krant. Grenzen bestaan niet meer.
Maar buiten... opnieuw slecht weer, mist, laaghangende bewolking, heel vochtig, je wordt er gelukkig niet echt nat van. Dus toch maar erop uit. De kathedraal weer eens, altijd de moeite waard. Vooral als je tegen betaling van 3 euro ook het ernaast gelegen klooster bezoekt. Een bekende kloostergang zoals je hier zoveel ziet, wat ruimtes van vroeger die bewaard zijn gebleven, de sacristie, consistoriekamer, een vergaderzaal.
En ik ben er vrijwel de enige bezoeker, heb het rijk zowat voor mij alleen.
De rest van de dag doe ik nog zo een paar bezienswaardigheden. Jammer dat het weer het niet toelaat met de metro naar Matosinhos te gaan en langs de oceaan en rivier terug te lopen. Daarvoor is het toch echt te nat buiten.
Vanmorgen, zondag, vroeg, na het ontbijt, nog even een wandeling langs de rivier de Douro, maar nu aan de andere kant van die bekende brug.
Vrijwel niemand op pad, doodstil, prachtig.
Een enkele wandelaar slechts.
Het blijft elke keer weer mooi: dat water, nu zo stil, de steile wanden, de huisjes op die hellingen, soms nog met straatjes er tussen door.
Terug naar dit moment: de vertrekhal van het vliegveld. Waarachtig, de aanhoudende dikke mist is geen belemmering voor ons vertrek. De passagiers voor mijn vlucht TP652 naar Amsterdam, uitgevoerd door Portugalia, gaan instappen. Ik dus ook. Een pak van m'n hart. En nu, karren maar!
Vrijdagmiddag kwam ik weer eens stipt op tijd met de bus uit Coimbra in Porto aan. Onderweg reden we onder een stralende zon en een felblauwe hemel. Eindelijk mooi weer, zoals het eigenlijk altijd zou moeten zijn. Zo gauw ik het busstation had verlaten, zocht ik een terras op voor een salade met brood. Buiten eten, zonder jas, in de zon, een feest, na al die kou en dikke bewolking.
Gisteren, zaterdag, uitgebreid ontbijt in het hotel. Als altijd een enorme keuze aan warme en koude gerechten (de warme laat ik staan, gebakken spek, eieren, mij te machtig), warme en koude dranken, serials, broodjes, beleg, een lekkere heel zachte jonge kaas, net tofoe, vers fruit, yoghurt. Op mijn smartphone lees ik intussen uitgebreid mijn Nederlandse krant. Grenzen bestaan niet meer.
Maar buiten... opnieuw slecht weer, mist, laaghangende bewolking, heel vochtig, je wordt er gelukkig niet echt nat van. Dus toch maar erop uit. De kathedraal weer eens, altijd de moeite waard. Vooral als je tegen betaling van 3 euro ook het ernaast gelegen klooster bezoekt. Een bekende kloostergang zoals je hier zoveel ziet, wat ruimtes van vroeger die bewaard zijn gebleven, de sacristie, consistoriekamer, een vergaderzaal.
De rest van de dag doe ik nog zo een paar bezienswaardigheden. Jammer dat het weer het niet toelaat met de metro naar Matosinhos te gaan en langs de oceaan en rivier terug te lopen. Daarvoor is het toch echt te nat buiten.
Vanmorgen, zondag, vroeg, na het ontbijt, nog even een wandeling langs de rivier de Douro, maar nu aan de andere kant van die bekende brug.
Wel zijn er al roeiers op de rivier. En de bekende rondvaartboten natuurlijk.
Terug naar dit moment: de vertrekhal van het vliegveld. Waarachtig, de aanhoudende dikke mist is geen belemmering voor ons vertrek. De passagiers voor mijn vlucht TP652 naar Amsterdam, uitgevoerd door Portugalia, gaan instappen. Ik dus ook. Een pak van m'n hart. En nu, karren maar!
Reacties
Een reactie posten