op naar de top

Na Buçaco zijn we richting de Serra da Estrela gereden en gisteravond aangekomen in Manteigas. Vooral de laatste 30 km waren schitterend, over smalle bergwegen op zo'n 1400 meter hoogte

en dan afdalen naar het stadje in het dal van de Zêzere, de bovenloop van de rivier die in de buurt van mijn huis geen onbekende is.

Manteigas ligt op zo'n  700 meter boven zeeniveau. Met een beetje zoeken vinden we ons hotel

Vale do Zêzere, mooi gelegen, wat lager, zodat je in de verte aan de overkant van de rivier tegen het eigenlijke Manteigas op kijkt.

Het hotel heeft slechts twee sterren maar ziet er schitterend uit, alles is zowat gloednieuw.

We hebben mooi ingerichte kamers, grote ramen met rol- en gewone gordijnen, een badkamer met alles erop en eraan en zelfs naast de gewone douche een regendouche.

Alles hier doet me een beetje aan Oostenrijk of Zwitserland denken, de straatjes, de huizen, het landschap natuurlijk. In de winter is deze streek één groot skigebied, misschien dat het daarom een beetje de uitstraling van een Alpenlandschap heeft.

Omdat het restaurant van ons eigen hotel elke dinsdagavond gesloten is, eten we 's avonds in Hotel Berne (ik bedoel maar) vlak om de hoek.

Inmiddels is woensdag aangebroken en gaan we op de bezienswaardigheden in de omgeving af. Eerst het dorp Manteigas zelf, veel hotels, veel restaurants, veel toeristen in de winkelstraatjes, en dan komen wij er ook nog eens bij.

We rijden nu naar het zuiden, door het dal van de rivier de Zêzere, een kilometer of 20, steeds hoger, naar de plek waar de rivier ontspringt.

Het is vreemd, want eerst stroomt hij onze zoëven afgelegde route terug richting Manteigas, dus naar het noorden, om dan met een grote bocht en wat oostelijker naar het zuiden te gaan stromen richting midden Portugal en mijn huis.

Hoe dan ook, hier komt al dat water dus vandaan.
De weg is smal, uitgehouwen uit de rotsen, twee auto's kunnen elkaar maar net passeren. Er zijn wel veel parkeerplaatsjes waar je even kunt stoppen om van het uitzicht te genieten.

Langzaamaan naderen we het hoogste punt van Portugals vaste land, de Torre, 1993 mtr. Alleen een berg op de Azoren is nog hoger. We passeren eerst nog vreemd gevormde rotsformaties,

met daarin zelfs een kleine bedevaartsplaats, zo lijkt het, waar bloemen zijn gelegd.

Nog even en dan zijn we inderdaad boven. Het uitzicht is magnifiek al is de hemel niet helemaal helder. En het is een leuk idee op dat hoogste punt van het land te staan. Er is zelfs een stoeltjeslift en er zijn zo te zien skipistes.

Verder is de aanblik helaas nogal treurig, een bar, een restaurant, een terras, allemaal een beetje verveloos, twee wegroestende controletorens die ooit van de NAVO waren, de bekende souvenirwinkels, die trouwens wel lekkere kazen en beenham verkopen.

Na wat te hebben gedronken, rijden we door tot we uit de drukte zijn. Net als afgelopen maandag nuttigen we onze meegebrachte broodjes en de in Manteigas gekochte kaas gewoon langs de kant van de weg, gadegeslagen door een hond die we af en toe ook wat toewerpen.

We beginnen aan de terugreis naar ons hotel, met een grote omweg waarbij we nog het nodige zien, waaronder O cabeça do Velho,

ofwel het hoofd van de oude man, ook weer zo'n vreemd gevormde rots, die wel een beetje lijkt, moet ik zeggen.

Eind van de middag zijn we terug in ons hotel, Vale do Zêzere. Vanavond is het restaurant wel open.