kaas en koninkrijk

Vandaag begint ons vierdaagse uitstapje naar het noorden  en noordoosten, vanuit Figueiró dos Vinhos gezien.

We rijden eerst via de IC8 en een mooie landelijke weg door tal van liefelijke dorpjes met veel bloemen en olijfbomen naar Rabaçal, bekend om z'n kaas.

Ada en ik waren daar bijna vier jaar geleden al eens en nu zijn we terug. We vinden hetzelfde terras direct naast de kerk als waar we destijds wijn dronken voor, let op, €0,15 per glas. Het cafeetje lijkt een beetje opgepoetst, het terras heeft nu tafels en stoelen die heel zijn en niet kapot zoals toen. Tijd voor een koffiestop.

De mevrouw achter de bar, Claudio Bonito, vindt het trouwens erg leuk te horen dat we hier eerder waren geweest en nu speciaal daarom zijn teruggekomen. Dat gegeven gaat zeker door het hele dorp heen.
In het café worden ook broodjes verkocht en de bekende kaas van Rabaçal. We slaan van alles wat in en zijn uiteraard benieuwd hoe de prijzen vandaag de dag zijn: drie espresso, drie gebakjes, vijf broodjes en een Rabaçalkaasje: €6,80. Het bewijsstuk is bijgeleverd.

We rijden het dorp uit en lunchen ergens buiten in de schaduw van wat bomen en struiken. Echt vakantie.

Kaas en koninkrijk, haast een Nederlandse combinatie.

Via Coimbra rijden we door naar Luso en vervolgens Buçaco, een park en een voormalig koninklijk jachtslot. In het park staan ongeveer 700 verschillende soorten bomen waarvan veel door Portugese ontdekkingsreizigers hierheen zijn gebracht. Er zijn kleine grotten, watervallen, fonteinen. Ooit woonden er monniken en voor vrouwen was het park verboden gebied. In 1810 bracht Wellington hier in de buurt een slag toe aan een leger van Napoleon, een feit dat o.a. in een museum uitgebreid wordt gememoreerd. Hij logeerde er een nacht.
Midden in het park het Buçaco Palace Hotel, ooit een jachtslot van de Portugese koninklijke familie. Gebouwd tussen 1888 en 1907 voor de voorlaatste koning Karel, ontworpen door de Italiaanse architect Luigi Manini (1848-1936) die een romantisch geheel schiep in neo-manuelstijl. De zoon van Karel, Emanuel II,  heeft er nog tot 1910 gebruik van kunnen maken, toen werd Portugal een republiek. Meer daarover en over Portugals koningen is hier te vinden. Het slot is een hotel vanaf 1917.
Binnen een en al pracht en praal, al vallen de kamers wat tegen, voor een vijfsterrenhotel, wat 'afgebladderd', onhandig sanitair, dingen versleten, hier en daar wat kapot, een tv die vrijwel alleen sneeuw geeft, dat soort zaken. De kamers zijn wel groot, met een grote badkamer.

Verder is het hotel schitterend, enorm, alles is even kolossaal, versierde wanden, een gigantische marmeren trap, azulejos, en ga zo maar door. Daar omheen een siertuin en een kapel. Een foto-impressie.

Na ons wat te hebben opgefrist, gaan we aan tafel. Een ook weer indrukwekkende eetzaal, met heerlijk eten en een heerlijke wijn. Hoge prijzen voor Portugese begrippen, maar normaal voor uit eten gaan in Nederland, met hoofdschotels rond de €23,-. Niet extreem duur.