Negen maanden later. Zo is het, want het was oktober 2013 dat ik voor het laatst in mijn Portugese huis in Figueiró dos Vinhos was, en er ook weer snel vertrok vanwege de vele regen en hoosbuien. Daarna is het er nog lang nat gebleven.
Maar nu was het dan zover, gisteravond, op de avond van de laatste dag van juli, vlucht TP651 van Schiphol naar Porto. Ons vliegtuig, dat ook vanuit Porto komt, dus feitelijk heen en weer vliegt, was daar met een kleine vertraging vertrokken en kwam dan ook een half uurtje te laat op Schiphol aan. Allemaal door mij te volgen op mijn smartphone met een daartoe geschikte app. Informatief. Met datzelfde half uurtje vertraging vertrokken wij ook weer richting het zuiden.
Mijn buurman in de Fokker-100 was Willem uit Uden, een student bio-farmaceutische wetenschappen in Leiden, op weg naar een congres in Porto over dit onderwerp samen met medestudenten uit allerlei landen. Aan mijn leesboek kwam ik niet toe, er was genoeg gespreksstof om de ongeveer tweeënhalf uur dat de vlucht duurde mee te vullen. Een aimabel mens bovendien, kom je niet dagelijks tegen, zuinig mee omgaan, en altijd leuk.
Onderweg niet meer het wat saaie broodje met een lapje vlees, dat is al lang geleden door TAP de laan uitgestuurd, ook niet meer de pastaschotel, inmiddels eveneens passé, nee nu was het rijst met stukjes vlees. Daarbij, dat is wel onveranderd, een broodje, minikuipje boter, en een bakje vruchtjes. En wijn, frisdrank, koffie en thee natuurlijk.
Na aankomst rond half 10, Portugese tijd, snel naar het Parkhotel, nog even een douche, nog even wat lezen, de tv-kanalen scannen, en dan onder de wol.
Bij het ontbijt vanmorgen, een 'lopend' buffet, was één ding in elk geval sterk verbeterd: moest je het voorheen doen met een voorverpakte plastic vork, mes en lepel, altijd een beetje goedkoop, letterlijk en figuurlijk, nu was er echt metalen bestek, een hele vooruitgang. Druk met ontbijters was het er trouwens niet, al zat het hotel helemaal vol, zo verzekerde men mij bij aankomst.
Met de metro naar het treinstation Porto Campanhã, oud en statig van buiten,
van binnen eigenlijk maar heel gewoontjes: een hal met grote borden met vertrektijden,
Maar nu was het dan zover, gisteravond, op de avond van de laatste dag van juli, vlucht TP651 van Schiphol naar Porto. Ons vliegtuig, dat ook vanuit Porto komt, dus feitelijk heen en weer vliegt, was daar met een kleine vertraging vertrokken en kwam dan ook een half uurtje te laat op Schiphol aan. Allemaal door mij te volgen op mijn smartphone met een daartoe geschikte app. Informatief. Met datzelfde half uurtje vertraging vertrokken wij ook weer richting het zuiden.
Onderweg niet meer het wat saaie broodje met een lapje vlees, dat is al lang geleden door TAP de laan uitgestuurd, ook niet meer de pastaschotel, inmiddels eveneens passé, nee nu was het rijst met stukjes vlees. Daarbij, dat is wel onveranderd, een broodje, minikuipje boter, en een bakje vruchtjes. En wijn, frisdrank, koffie en thee natuurlijk.
Na aankomst rond half 10, Portugese tijd, snel naar het Parkhotel, nog even een douche, nog even wat lezen, de tv-kanalen scannen, en dan onder de wol.
Bij het ontbijt vanmorgen, een 'lopend' buffet, was één ding in elk geval sterk verbeterd: moest je het voorheen doen met een voorverpakte plastic vork, mes en lepel, altijd een beetje goedkoop, letterlijk en figuurlijk, nu was er echt metalen bestek, een hele vooruitgang. Druk met ontbijters was het er trouwens niet, al zat het hotel helemaal vol, zo verzekerde men mij bij aankomst.
mijn trein van 10:52 uur staat er ook op,
een wachtruimte met wat monitoren met komende en gaande treinen, een piepklein tijdschriftenhandeltje, een reuzen boekwinkel op het eerste perron, zeer de moeite waard, en een koffiebarretje.
Om half 1 reed de intercidade het station van Pombal binnen. Broer en zwager Paul en Sean wachtten mij op. Eerst even lunchen: voor elk van ons drieën een koffie en een tosti, tezamen voor de prijs van €9,45. Goede deal.
Toen naar de Lidl voor de eerste levensmiddelen, en vervolgens eindelijk naar huis.
De voortuin is een dezer dagen schoongemaakt door (de vrijwilligers van) Jolein en Liedewij van camping Quinta da Fonte. Er stond onkruid van een jaar, want in augustus 2013 had ik er voor het laatst de spade in gezet. Nu ligt hij er prachtig bij.
Met een enorm gegroeide oleander, roos, lavendel, cactus, olijf, en nog zo het een en ander die allemaal in de schone aarde weer echt tot hun recht komen. Veel staat in bloei.
Net als vorig jaar heeft ook de cactus, die weer in omvang is toegenomen, bloemen.
Al met al: een plaatje. Met de complimenten voor Jo en Lied.
Reacties
Een reactie posten