Een aloude traditie leeft nog in de dorpen in Midden-Portugal, en elders in het land: die van de kerstvuren. In het Portugees spreekt men van Cepo de Natal. Cepo betekent zoveel als stronk, Natal spreekt voor zich.
De laatste jaren was ik met kerst en oud-en-nieuw gewoon in Nederland. Dat zal ook nu in 2013 het geval zijn. Maar een paar keer vierde ik e.e.a. in mijn streek in Portugal.
Zo gauw je een dorp binnenrijdt, ook Figueiró dos Vinhos, ruik je het al: de lucht van een smeulend houtvuur, net zoals open haarden ruiken; niet onaangenaam, zeg maar gewoon lekker.
Voorafgaand aan de kerstdagen gaat een groepje mannen op zoek naar geschikte stronken en wortels, liefst van een eik of kastanje. Met een tractor wordt de buit (meestal) op het kerkplein gedeponeerd.
De stapel hout kan behoorlijk fors zijn en soms wel tot de daken van de huizen reiken. Op kerstavond gaat de vlam erin; een spectaculair gezicht.
Als het meezit, en aan de oude mannen die het vuur bewaken zal het niet liggen, smeult het door tot de jaarwisseling. 24 uur per dag. Zo mooi symbolisch: de warmte, het licht, midden in de winternacht.
De laatste jaren was ik met kerst en oud-en-nieuw gewoon in Nederland. Dat zal ook nu in 2013 het geval zijn. Maar een paar keer vierde ik e.e.a. in mijn streek in Portugal.
Zo gauw je een dorp binnenrijdt, ook Figueiró dos Vinhos, ruik je het al: de lucht van een smeulend houtvuur, net zoals open haarden ruiken; niet onaangenaam, zeg maar gewoon lekker.
Voorafgaand aan de kerstdagen gaat een groepje mannen op zoek naar geschikte stronken en wortels, liefst van een eik of kastanje. Met een tractor wordt de buit (meestal) op het kerkplein gedeponeerd.
 |
| foto: T.Cerveira |
Reacties
Een reactie posten