In Portugal betaal je met dezelfde Euro als in Nederland. Toch liggen de prijzen er stukken lager dan bij ons. Ik schreef er al over op de dag dat ik hier aankwam, vorige week vrijdag. Mijn broer Paul en ik wilden even iets drinken en eten. We begonnen een galão te bestellen, een koffie met melk, meestal geserveerd in een glas. Nu nog een broodje. De vrouw achter de toonbank wees op een poster met een aanbieding: een 'gewone' koffie met melk én een broodje samen voor €1,10. Voordeliger dan apart. Voor €2,20 waren we klaar. Weer eens op een andere manier gezegd: met in Nederland verdiend geld, ben je in Portugal rijk en kun je je veel veroorloven.
Dat merk ik ook elke keer wanneer ik daar ben en boodschappen doe. Ik verdeel dat over de supermarkt Intermarché en mijn eigen buurtwinkeltje. Vandaag was ik bij beide. Bij het winkeltje bij mij verderop in het straatje, worden de prijzen op een stukje papier gekrabbeld en opgeteld. De kassa werkt al wel op stroom, leve de vooruitgang. Bij Intermarché gaat het er hypermodern en volledig elektronisch aan toe. Hier is mijn kassabon:
Een paar voorbeelden. Zo kocht ik 1 kg pruimen voor €1,44
ruim 1 kg tomaten kostten me €1,51
en een krop sla nam ik mee naar huis voor €0,28
Met voor Nederlandse begrippen weinig geld kun je hier voorzien in je dagelijkse behoeften. En alles wordt, hoe dan ook, buiten verorberd.
Nog even over prijzen gesproken. Een maand geleden maakten Paul en Josephine, vrienden en oud-collega's, gebruik van mijn huis. Josephine had in Nederland wat onderzoek achter de rug en wilde voor de zekerheid haar bloedwaarden laten controleren. Op dus naar het Centro de Saúde in Figueiró dos Vinhos.
Zelf omschreef ze e.e.a. aldus:
Binnen wemelt het van de heel en half bejaarden in donkere kleding en zittend, schuifelend of staand. Alles wacht om en nabij een loket of een behandelkamertje. De administratie, een heel vriendelijke vrouw waarmee ik Frans sprak, vulde op de computer een papier in en later kreeg ik van een soort arts (hij had z'n witte jas achterstevoren aan met bovenaan een niet vastgeknoopt stuk) na heel veel gegluur en getik op de computer een code: JR. "Net als Dallas", zei ik in het Portugees. "Alleen dan zonder de olierijkdom", dacht hij. Na een beetje geprik en gesmurrie met een apparaatje, alles was o.k., gingen we de rekening (weer een groot vel uit de computer) van, let wel, €0,80 betalen! Ik was zo verbaasd, dat ik het niet eens verstond.
Ik wil maar zeggen: ik bedoel maar.
Dat merk ik ook elke keer wanneer ik daar ben en boodschappen doe. Ik verdeel dat over de supermarkt Intermarché en mijn eigen buurtwinkeltje. Vandaag was ik bij beide. Bij het winkeltje bij mij verderop in het straatje, worden de prijzen op een stukje papier gekrabbeld en opgeteld. De kassa werkt al wel op stroom, leve de vooruitgang. Bij Intermarché gaat het er hypermodern en volledig elektronisch aan toe. Hier is mijn kassabon:
Een paar voorbeelden. Zo kocht ik 1 kg pruimen voor €1,44
ruim 1 kg tomaten kostten me €1,51
en een krop sla nam ik mee naar huis voor €0,28
Met voor Nederlandse begrippen weinig geld kun je hier voorzien in je dagelijkse behoeften. En alles wordt, hoe dan ook, buiten verorberd.
Nog even over prijzen gesproken. Een maand geleden maakten Paul en Josephine, vrienden en oud-collega's, gebruik van mijn huis. Josephine had in Nederland wat onderzoek achter de rug en wilde voor de zekerheid haar bloedwaarden laten controleren. Op dus naar het Centro de Saúde in Figueiró dos Vinhos.
Zelf omschreef ze e.e.a. aldus:
Binnen wemelt het van de heel en half bejaarden in donkere kleding en zittend, schuifelend of staand. Alles wacht om en nabij een loket of een behandelkamertje. De administratie, een heel vriendelijke vrouw waarmee ik Frans sprak, vulde op de computer een papier in en later kreeg ik van een soort arts (hij had z'n witte jas achterstevoren aan met bovenaan een niet vastgeknoopt stuk) na heel veel gegluur en getik op de computer een code: JR. "Net als Dallas", zei ik in het Portugees. "Alleen dan zonder de olierijkdom", dacht hij. Na een beetje geprik en gesmurrie met een apparaatje, alles was o.k., gingen we de rekening (weer een groot vel uit de computer) van, let wel, €0,80 betalen! Ik was zo verbaasd, dat ik het niet eens verstond.
Ik wil maar zeggen: ik bedoel maar.
Reacties
Een reactie posten