Zo was ik nog nooit in een vliegtuig gestapt: met het openen van de deur van de Fokker-100 komt er een klein trapje mee naar buiten, en dat gebruikten wij, passagiers, om vanaf gate B16 het vliegtuig in te klauteren.
Het toestel is relatief klein en staat, ik schat, nog geen twee meter hoog boven de grond. Weer eens wat nieuws, na de slurf waar je vanuit het luchthavengebouw doorheen loopt, of de grote vliegtuigtrap op wielen die over het platform komt aangereden. Niet wereldschokkend natuurlijk, maar toch, anders dan anders.
E.e.a. speelde zich gisteravond op Schiphol af: vlucht TP651 naar Porto. Thuis had ik de afgelopen dagen gekeken hoe laat deze vlucht was vertrokken en in Portugal gearriveerd: steeds mooi op tijd. Prompt is er, als ik ermee reis, een probleem. Het toestel komt een uur te laat uit Porto op Schiphol aan en we vertrekken dan ook zo'n vijf kwartier later dan gepland richting Portugal. Vervelend, dat extra wachten. Geen man overboord natuurlijk. In Porto loop ik in vijf minuten van de luchthaven naar mijn hotel. Heerlijk, m'n kamer en m'n bed staan klaar.
Kennelijk was ik moe, want vanmorgen word ik pas om half 8 wakker. Vanuit mijn kamer in het Park Hotel kijk ik zo op het vliegveld Francisco Sá Carneiro aan de overkant van de weg:
Ik douche, ontbijt, internet nog even op de laptop op mijn kamer, neem de metro en ga daarmee naar treinstation Porto Campanhã.
Om 10:52 uur heb ik de intercidade naar Pombal.
Daar haalt broer Paul me van de trein. We lunchen (meteen weer voor Portugese prijzen, want twee koffie en twee broodjes krijgen wij voor €2,20), slaan onze slag in de supermarkt, en rijden naar mijn huis. Heerlijk hier weer te zijn, tussen al mijn spullen. Het voelt zoals iedere keer dat ik hier kom: een soort thuis komen.
Het toestel is relatief klein en staat, ik schat, nog geen twee meter hoog boven de grond. Weer eens wat nieuws, na de slurf waar je vanuit het luchthavengebouw doorheen loopt, of de grote vliegtuigtrap op wielen die over het platform komt aangereden. Niet wereldschokkend natuurlijk, maar toch, anders dan anders.
E.e.a. speelde zich gisteravond op Schiphol af: vlucht TP651 naar Porto. Thuis had ik de afgelopen dagen gekeken hoe laat deze vlucht was vertrokken en in Portugal gearriveerd: steeds mooi op tijd. Prompt is er, als ik ermee reis, een probleem. Het toestel komt een uur te laat uit Porto op Schiphol aan en we vertrekken dan ook zo'n vijf kwartier later dan gepland richting Portugal. Vervelend, dat extra wachten. Geen man overboord natuurlijk. In Porto loop ik in vijf minuten van de luchthaven naar mijn hotel. Heerlijk, m'n kamer en m'n bed staan klaar.
Kennelijk was ik moe, want vanmorgen word ik pas om half 8 wakker. Vanuit mijn kamer in het Park Hotel kijk ik zo op het vliegveld Francisco Sá Carneiro aan de overkant van de weg:
Ik douche, ontbijt, internet nog even op de laptop op mijn kamer, neem de metro en ga daarmee naar treinstation Porto Campanhã.
Om 10:52 uur heb ik de intercidade naar Pombal.
Daar haalt broer Paul me van de trein. We lunchen (meteen weer voor Portugese prijzen, want twee koffie en twee broodjes krijgen wij voor €2,20), slaan onze slag in de supermarkt, en rijden naar mijn huis. Heerlijk hier weer te zijn, tussen al mijn spullen. Het voelt zoals iedere keer dat ik hier kom: een soort thuis komen.
Reacties
Een reactie posten