Vandaag besluit ik helemaal langs de Atlantische Oceaan in West Porto te wandelen tot de monding van de Douro, en dan langs die rivier de stad weer in tot aan de bekende brug van Eiffel. Een route van ongeveer 8 km.
Ik start met een metrorit richting Signor de Matusinhos. Het is stil in de metro, 1 mei, Dia do Trabalhador. Veel winkels, kantoren en bedrijven zijn dicht, heel wat ook gewoon open, die kunnen zich de derving van inkomsten niet veroorloven. Dicht bij de kust stap ik uit en daar begint mijn wandeling. Hier zijn veel mensen op straat, hele gezinnen zijn een dagje uit. Die mensen werken kennelijk vandaag niet.
Veel zandstrand is er hier niet, kleine plekjes tussen de verder rotsachtige kust, waarop sommigen toch plaats nemen. Je kunt op de boulevard lopen, maar er is ook een pad gemaakt deels over de rotsen heen. Het is heerlijk weer, mijn jack kan uit, korte mouwen komen te voorschijn, de zonnehoed moet op.
Langs de route mooie oude villa's, palmbomen, leuke restaurantjes om iets te gebruiken.
Echt Zuid Europa.
De hele sfeer is vriendelijk en relaxed. Keinschalig ook, dorps soms. In een baai om de bocht tref ik ineens en onverwacht tientallen bootjes aan die daar voor anker liggen te wachten op hun eigenaar.
Drie jaar geleden was ik hier met zes collega's. We maakten toen vanuit Vila Nova de Gaia een wandeling naar het ook op de zuidoever gelegen dorp Afurada om daar te lunchen, en staken na afloop per klein bootje voor €1 p.p. de Douro weer over naar deze kant, de stadkant. Zou dat bootje nog varen, vraag ik mij af. Het is even zoeken naar de aanlegsteiger. En ja hoor, daar is hij, en het schuitje heeft zo te zien de economische stormen overleefd. Toevallig komt het net met een paar passagiers van Afurada aan de overkant naar hier gevaren.
Destijds stapten we van het bootje over op het oude trammetje dat hier rijdt en je voor een luttel bedrag helemaal terugbrengt naar de Ribeira. Dit maal heb ik me voorgenomen de hele route te lopen, dus ik laat de tram nu de tram.
Zoals ik al schreef wordt 1 mei hier in Portugal nog echt gevierd. En mij dunkt dat de Portugezen daar ook alle aanleiding voor hebben. Ik raak in verschillende demonstraties verzeild, compleet met toespraken, muziek en optochten. Eerst op de kade langs de rivier, wat later in de binnenstad van Porto.
De sfeer is serieus maar ontspannen, beslist niet grimmig. Ook een soort dagje uit, maar dan met een ernstige ondertoon.
Ik start met een metrorit richting Signor de Matusinhos. Het is stil in de metro, 1 mei, Dia do Trabalhador. Veel winkels, kantoren en bedrijven zijn dicht, heel wat ook gewoon open, die kunnen zich de derving van inkomsten niet veroorloven. Dicht bij de kust stap ik uit en daar begint mijn wandeling. Hier zijn veel mensen op straat, hele gezinnen zijn een dagje uit. Die mensen werken kennelijk vandaag niet.
Veel zandstrand is er hier niet, kleine plekjes tussen de verder rotsachtige kust, waarop sommigen toch plaats nemen. Je kunt op de boulevard lopen, maar er is ook een pad gemaakt deels over de rotsen heen. Het is heerlijk weer, mijn jack kan uit, korte mouwen komen te voorschijn, de zonnehoed moet op.
Langs de route mooie oude villa's, palmbomen, leuke restaurantjes om iets te gebruiken.
Echt Zuid Europa.
De hele sfeer is vriendelijk en relaxed. Keinschalig ook, dorps soms. In een baai om de bocht tref ik ineens en onverwacht tientallen bootjes aan die daar voor anker liggen te wachten op hun eigenaar.
Drie jaar geleden was ik hier met zes collega's. We maakten toen vanuit Vila Nova de Gaia een wandeling naar het ook op de zuidoever gelegen dorp Afurada om daar te lunchen, en staken na afloop per klein bootje voor €1 p.p. de Douro weer over naar deze kant, de stadkant. Zou dat bootje nog varen, vraag ik mij af. Het is even zoeken naar de aanlegsteiger. En ja hoor, daar is hij, en het schuitje heeft zo te zien de economische stormen overleefd. Toevallig komt het net met een paar passagiers van Afurada aan de overkant naar hier gevaren.
Destijds stapten we van het bootje over op het oude trammetje dat hier rijdt en je voor een luttel bedrag helemaal terugbrengt naar de Ribeira. Dit maal heb ik me voorgenomen de hele route te lopen, dus ik laat de tram nu de tram.
Zoals ik al schreef wordt 1 mei hier in Portugal nog echt gevierd. En mij dunkt dat de Portugezen daar ook alle aanleiding voor hebben. Ik raak in verschillende demonstraties verzeild, compleet met toespraken, muziek en optochten. Eerst op de kade langs de rivier, wat later in de binnenstad van Porto.
De sfeer is serieus maar ontspannen, beslist niet grimmig. Ook een soort dagje uit, maar dan met een ernstige ondertoon.
Reacties
Een reactie posten