Het is precies een jaar geleden dat ik werd getroffen door een zweepslag (scheur in de pees van m'n kuitspier) waardoor de voorjaarsvakantie in Portugal destijds in het water viel. Ik kon geen stap verzetten en beslist geen ingewikkelde reizen met vliegtuigen en treinen maken. Nu heb ik af en toe lichte kiespijn, maar die is met een pijnstiller in bedwang te houden en ik heb een afspraak bij de tandarts direct na de vakantie. Ik laat me mijn reis naar Figueiró dos Vinhos niet opnieuw ontnemen.
Bijzonder is: mijn zus uit de VS is in Nederland en reist ook naar Portugal. Niet tegelijk met mij, maar één dag eerder. Zij is gisteren gearriveerd. En zo wordt ik vanmiddag, na de vroege vlucht van 06:30 Amsterdam - Lissabon en de treinreis van Oriente naar Pombal, op het stationnetje daar opgewacht door Paul, Sean én Ellen. Een heel vrolijke ontmoeting. En wij, de drie kinderen, zijn daarmee weer eens bij elkaar. Dat gebeurt namelijk maar zo eens per twee jaar.
Als altijd rijden we eerst langs de supermarkt voor mijn boodschappen voor de komende dagen. Avondeten hoef ik nog niet veel in te slaan. De eerste paar dagen gaan we natuurlijk vaak met elkaar uit eten.
Dan de bekende autorit om de laatste 30 km naar mijn huis af te leggen. En zo keer ik daar na vier maanden afwezigheid weer terug. Alles bevindt zich in goede staat, een beetje klam, een beetje stoffig, maar daar is wat aan te doen.
Eerst lunch op het terras; eindelijk weer eens buiten in de zon zitten.
Dan gaan Paul, Sean en Ellen weer naar hun huis in Pedrogão Pequeno. En ik ga hier aan de slag. Wat administratie doen, rekeningen en bankafschriften die met de post zijn gekomen sorteren en opbergen,
het huis schoonmaken en wat werk verzetten op de laptop. Net zoals ik dat vannacht deed op Schiphol, om de tijd tot aan het vertrek op een nuttige manier te doden.
Bijzonder is: mijn zus uit de VS is in Nederland en reist ook naar Portugal. Niet tegelijk met mij, maar één dag eerder. Zij is gisteren gearriveerd. En zo wordt ik vanmiddag, na de vroege vlucht van 06:30 Amsterdam - Lissabon en de treinreis van Oriente naar Pombal, op het stationnetje daar opgewacht door Paul, Sean én Ellen. Een heel vrolijke ontmoeting. En wij, de drie kinderen, zijn daarmee weer eens bij elkaar. Dat gebeurt namelijk maar zo eens per twee jaar.
Als altijd rijden we eerst langs de supermarkt voor mijn boodschappen voor de komende dagen. Avondeten hoef ik nog niet veel in te slaan. De eerste paar dagen gaan we natuurlijk vaak met elkaar uit eten.
Dan de bekende autorit om de laatste 30 km naar mijn huis af te leggen. En zo keer ik daar na vier maanden afwezigheid weer terug. Alles bevindt zich in goede staat, een beetje klam, een beetje stoffig, maar daar is wat aan te doen.
Eerst lunch op het terras; eindelijk weer eens buiten in de zon zitten.
Dan gaan Paul, Sean en Ellen weer naar hun huis in Pedrogão Pequeno. En ik ga hier aan de slag. Wat administratie doen, rekeningen en bankafschriften die met de post zijn gekomen sorteren en opbergen,
het huis schoonmaken en wat werk verzetten op de laptop. Net zoals ik dat vannacht deed op Schiphol, om de tijd tot aan het vertrek op een nuttige manier te doden.
Reacties
Een reactie posten