Wat heb ik het getroffen met het weer! 's Nachts is het koud, zeker, zo rond het vriespunt. En dan merk je hoezeer je thuis in Nederland verwend bent met centrale verwarming die ik hier niet heb. Hier moet ik het doen met losse kachels, de open haard en een electrische deken in bed. Het is koud bij het opstaan, kil na de douche, vereist een extra trui aan 's avonds. Maar overdag, als de zon eenmaal volop schijnt, klimt m'n thermometer naar een goede 22 graden.
Wat is dat lekker, na alle sneeuw en kou in Nederland. Ik werk in de tuin, eerst gaat m'n vest uit, dan m'n trui, ik stroop m'n mouwen op,
m'n zonnehoed moet eraan te pas komen, en nog is het te warm... Zalig.
Vandaag breng ik de dag alleen door. Paul, Sean en Ellen hebben nog het een en ander te doen voordat ze vanavond met de trein vanuit Pombal naar Porto reizen. Morgen in de ochtend vliegen Ellen en Paul naar Nederland.
Gisteren trokken we wel de hele dag met elkaar op. We waren bijvoorbeeld in Sertã bij het kantoor van EDP, dat is mijn (en tot voorkort dé) energieleverancier. De Portugese overheid heeft de markt concurrerend gemaakt, en dus moet elke afnemer van energie, elke klant dus, naar een kantoor van EDP en bekend maken welke energieaanbieder hij kiest en daarmee een nieuw contract aangaan. In Sertã spreken de medewerkers behalve Portugees ook Frans en Engels. Dat is voor mij wat eenvoudiger. Op mijn locale kantoor in Figueiró kun je alleen met Portugees terecht. Na een minuut of twintig is alles geregeld en heb ik een nieuwe overeenkomst met de energieleverancier EDP. Een beetje vreemd is het wel dat je dit hele gebeuren niet gewoon zelf op internet kunt regelen. Dat zou heel wat gereis, onderhandelen, formulieren invullen, kortom kosten besparen.
Vandaag heb ik een bezoek gebracht aan mijn overburen, de familie Costa. Er waren wat nieuwe honden te bezichtigen, twee kalkoenen (ik had ze al horen kakelen), een ervan had vijf dagen geleden 12 kuikens gekregen, en een hok vol eenden. Uiteindelijk zullen ze wel allemaal worden opgegeten. Ik heb daar geen moeite mee. Na een paar glazen wijn, keerde ik huiswaarts met drie flessen wijn en een stuk beenham.
Als ik het goed heb begrepen, is dat al zover gedroogd, dat ik het vrijdagavond zo in het vliegtuig naar Nederland kan meenemen. We zullen zien.
Vanmiddag wandelde ik naar Figueiró dos Vinhos. Even winkelen. Een groot woord trouwens voor een dorp.
De Chinees (geen restaurant, meer een Winkel van Sinkel) heeft kunnen uitbreiden. De zaak heeft het pand ernaast (van de Banco Espirito Sancto) erbij kunnen betrekken en is nu wel twee maal zo groot geworden. De bank is niet failliet, gelukkig want mijn geld is daar ook ondergebracht, maar zit al een tijdje aan de andere kant van de winkelstraat.
Eind van de middag ben ik weer thuis en schijnt de zon nog steeds uitbundig. Ik ga er nog even gebruik van maken.
Meteen een mooie gelegenheid om de nieuwe wijn van Costa te proeven. Die smaakt als vanouds. Hierbij goedgekeurd voor het avondeten.
Wat is dat lekker, na alle sneeuw en kou in Nederland. Ik werk in de tuin, eerst gaat m'n vest uit, dan m'n trui, ik stroop m'n mouwen op,
m'n zonnehoed moet eraan te pas komen, en nog is het te warm... Zalig.
Vandaag breng ik de dag alleen door. Paul, Sean en Ellen hebben nog het een en ander te doen voordat ze vanavond met de trein vanuit Pombal naar Porto reizen. Morgen in de ochtend vliegen Ellen en Paul naar Nederland.
Gisteren trokken we wel de hele dag met elkaar op. We waren bijvoorbeeld in Sertã bij het kantoor van EDP, dat is mijn (en tot voorkort dé) energieleverancier. De Portugese overheid heeft de markt concurrerend gemaakt, en dus moet elke afnemer van energie, elke klant dus, naar een kantoor van EDP en bekend maken welke energieaanbieder hij kiest en daarmee een nieuw contract aangaan. In Sertã spreken de medewerkers behalve Portugees ook Frans en Engels. Dat is voor mij wat eenvoudiger. Op mijn locale kantoor in Figueiró kun je alleen met Portugees terecht. Na een minuut of twintig is alles geregeld en heb ik een nieuwe overeenkomst met de energieleverancier EDP. Een beetje vreemd is het wel dat je dit hele gebeuren niet gewoon zelf op internet kunt regelen. Dat zou heel wat gereis, onderhandelen, formulieren invullen, kortom kosten besparen.
Vandaag heb ik een bezoek gebracht aan mijn overburen, de familie Costa. Er waren wat nieuwe honden te bezichtigen, twee kalkoenen (ik had ze al horen kakelen), een ervan had vijf dagen geleden 12 kuikens gekregen, en een hok vol eenden. Uiteindelijk zullen ze wel allemaal worden opgegeten. Ik heb daar geen moeite mee. Na een paar glazen wijn, keerde ik huiswaarts met drie flessen wijn en een stuk beenham.
Als ik het goed heb begrepen, is dat al zover gedroogd, dat ik het vrijdagavond zo in het vliegtuig naar Nederland kan meenemen. We zullen zien.
Vanmiddag wandelde ik naar Figueiró dos Vinhos. Even winkelen. Een groot woord trouwens voor een dorp.
De Chinees (geen restaurant, meer een Winkel van Sinkel) heeft kunnen uitbreiden. De zaak heeft het pand ernaast (van de Banco Espirito Sancto) erbij kunnen betrekken en is nu wel twee maal zo groot geworden. De bank is niet failliet, gelukkig want mijn geld is daar ook ondergebracht, maar zit al een tijdje aan de andere kant van de winkelstraat.
Eind van de middag ben ik weer thuis en schijnt de zon nog steeds uitbundig. Ik ga er nog even gebruik van maken.
Meteen een mooie gelegenheid om de nieuwe wijn van Costa te proeven. Die smaakt als vanouds. Hierbij goedgekeurd voor het avondeten.
Reacties
Een reactie posten