In Nederland sneeuwt het nog, maar hier zitten we volop in de zon. Wat een luxe, eind februari.
's Nachts koelt het wel behoorlijk af; vanmorgen bij het opstaan stond mijn thermometer achter het huis op 1 graad celcius, dat zijn er toch altijd 46 minder dan het maximum van afgelopen zomer. Ik slaap met een electrische deken en het raam van mijn slaapkamer is kletsnat van de condens. Maar we hebben een strak blauwe lucht en in de loop van de ochtend, zeker 's middags, kun je al buiten zijn zonder jas.
Vandaag stond er een ritje naar Lousã op het programma. Elke laatste zondag van de maand is daar een antiek- en rommelmarkt. Afgelopen zomer was ik er ook al, dat moet eind juli zijn geweest. Vanwege het mooie weer was de markt gewoon buiten, op z'n vaste plek, recht voor de kerk.
Het is, ik schreef er al vaker over, ook een sociaal gebeuren: mensen, en daaronder nogal wat buitenlanders, zien en spreken elkaar weer eens, wisselen nieuwtjes uit, enz. Gewoon heel gezellig. En intussen kun je wellicht hier en daar voor weinig geld je slag slaan. Ooit kocht ik voor €10 twee schemerlampen op een soortgelijke markt in Miranda do Corvo, altijd een week na die in Lousã.
Paul en Sean gaan met een lamp en wat sieraden naar huis, al is het maar om te proberen die later in hun winkel in Amsterdam voor een beetje meer geld weer door te verkopen.
Zij komen alerlei bekenden tegen waarmee ze in gesprek raken. Mijn Amerikaanse zus Ellen en ik lopen dus met ons tweeën rond om alles rustig te bekijken. Tenslotte gaan we eventjes zitten op de onderste treden van de trap die leidt naar de kerk waar een dienst aan de gang is. Niet veel later drommen de kerkgangers naar buiten, om zich na het stichtelijk woord over de markt en de rest van het stadje (het café?) te verspreiden.
Rond het middaguur is het genoeg geweest en is het tijd voor een lunch. Broodjes, koffie, en dat allemaal buiten in de zon.
In de middag, als we weer thuis zijn bij mijn broer in Pedrogão Pequeno, kan er ook nog zonder jas buiten worden gezeten. Paul en Sean doen wat klusjes, Ellen en ik doen het rustig aan.
Dan wordt het te fris om buiten te zijn en verplaatsen we ons naar de woonkamer. Tijd om eten te koken
en daarna om te eten.
Morgen brengen we weer een dag in elkaars gezelschap door. Met o.a. een bezoek aan Sertã, waar ik zaken heb te doen met het energiebedrijf EDP.
's Nachts koelt het wel behoorlijk af; vanmorgen bij het opstaan stond mijn thermometer achter het huis op 1 graad celcius, dat zijn er toch altijd 46 minder dan het maximum van afgelopen zomer. Ik slaap met een electrische deken en het raam van mijn slaapkamer is kletsnat van de condens. Maar we hebben een strak blauwe lucht en in de loop van de ochtend, zeker 's middags, kun je al buiten zijn zonder jas.
Vandaag stond er een ritje naar Lousã op het programma. Elke laatste zondag van de maand is daar een antiek- en rommelmarkt. Afgelopen zomer was ik er ook al, dat moet eind juli zijn geweest. Vanwege het mooie weer was de markt gewoon buiten, op z'n vaste plek, recht voor de kerk.
Het is, ik schreef er al vaker over, ook een sociaal gebeuren: mensen, en daaronder nogal wat buitenlanders, zien en spreken elkaar weer eens, wisselen nieuwtjes uit, enz. Gewoon heel gezellig. En intussen kun je wellicht hier en daar voor weinig geld je slag slaan. Ooit kocht ik voor €10 twee schemerlampen op een soortgelijke markt in Miranda do Corvo, altijd een week na die in Lousã.
Paul en Sean gaan met een lamp en wat sieraden naar huis, al is het maar om te proberen die later in hun winkel in Amsterdam voor een beetje meer geld weer door te verkopen.
Zij komen alerlei bekenden tegen waarmee ze in gesprek raken. Mijn Amerikaanse zus Ellen en ik lopen dus met ons tweeën rond om alles rustig te bekijken. Tenslotte gaan we eventjes zitten op de onderste treden van de trap die leidt naar de kerk waar een dienst aan de gang is. Niet veel later drommen de kerkgangers naar buiten, om zich na het stichtelijk woord over de markt en de rest van het stadje (het café?) te verspreiden.
Rond het middaguur is het genoeg geweest en is het tijd voor een lunch. Broodjes, koffie, en dat allemaal buiten in de zon.
In de middag, als we weer thuis zijn bij mijn broer in Pedrogão Pequeno, kan er ook nog zonder jas buiten worden gezeten. Paul en Sean doen wat klusjes, Ellen en ik doen het rustig aan.
Dan wordt het te fris om buiten te zijn en verplaatsen we ons naar de woonkamer. Tijd om eten te koken
en daarna om te eten.
Morgen brengen we weer een dag in elkaars gezelschap door. Met o.a. een bezoek aan Sertã, waar ik zaken heb te doen met het energiebedrijf EDP.
Reacties
Een reactie posten