buiten in de zon

Vandaag was het weer als vanouds: een strak blauwe lucht, zon, warmte. Ik deed de was die buiten opgehangen snel droogde, maakte de voortuin schoon waar veel gras zich had genesteld dat daar niet hoort, en zat verder uren op m'n terras te lezen.
's Avonds kookte ik een succesmaaltijd, heel vaak al bereid: uien, tomaten, courgette, aubergine, kip, worst (lokaal en vrij sterk van smaak), kruiden en niet te vergeten (typisch Portugees) piri-piri, van die kleine, scherpe, rode pepertjes. Daarbij geserveerd couscous. Heerlijk. en voor morgenavond is er nog de helft over.


Na m'n dagelijkse portie internet, mail bijwerken e.d., bekeek ik op de laptop weer eens een ouwetje van Alfred Hitchcock, The Lady Vanishes, uit 1938, zwart-wit, maar wel electronisch een beetje opgepoetst. Altijd leuk.


Je merkt wel weer eens hoe het tempo van films sinds toen is veranderd. Het verhaal verloopt nog vrij traag, lang uitgesponnen, het schiet voor je gevoel soms niet op. Maar ja, dat hoort erbij en is ook een van de aantrekkelijke kanten. En technisch kan tegenwoordig natuurlijk veel meer dan toen, wat zeg ik, kan eigenlijk alles. In die oude films spat het bordkarton bij wijze van spreken van het scherm.
Ik besloot de dag met m'n dagelijks rantsoen lezen in bed.


Tot m'n ogen zo goed als vanzelf dicht vielen. Weer een dag voorbij.


Reacties