Paul en Sean, m’n broer en zwager,
wonen al 6 jaar in Portugal. Paul was er ooit op vakantie en vanuit z’n hotel
in Coimbra verkende hij de streek. Zo ontstond het idee er een stuk land te
kopen, later omgezet in de wens er permanent te gaan wonen en middels het aanbieden van bed and breakfast in het onderhoud
te gaan voorzien. Hun Amsterdamse bedrijf in die branche bracht genoeg geld op om die plannen
te concretiseren.
De eerste twee zomers bivakkeerden Paul en Sean in, wat ze noemden, de ‘cabin’, een stalen huisje dat je kant en klaar koopt en laat plaatsen. Er zit één piepklein kamertje in waarin net een bed past, en een toilet en douche. Maar ach, als het meezit, en het zit meestal mee, ben je de hele zomer buiten en heb je niet veel onderdak nodig.
Die cabin staat er nog steeds, van een afstand haast niet meer te zien door de begroeiing. Een raar idee nu, dat ze in dat minihutje met hun tweeën hebben gewoond.
In de winter betrokken ze een huurappartement: heel kort in Avelar, toen in Castelo
en later Cernache do Bonjardim.
Nu staat er een schitterend huis met daar omheen een gigantische tuin met zwembad, stukken bos, land met olijfbomen, moestuin, vruchtbomen en –struiken, een toegangspoort, oprijlaan, dubbele garage.
Zelf wonen ze op de eerste etage. Over de hele lengte van het huis is een overdekte veranda. Je kunt dus lekker buiten zitten en genieten van het schitterende uitzicht, zonder last te hebben van directe zon.
De eerste twee zomers bivakkeerden Paul en Sean in, wat ze noemden, de ‘cabin’, een stalen huisje dat je kant en klaar koopt en laat plaatsen. Er zit één piepklein kamertje in waarin net een bed past, en een toilet en douche. Maar ach, als het meezit, en het zit meestal mee, ben je de hele zomer buiten en heb je niet veel onderdak nodig.
Die cabin staat er nog steeds, van een afstand haast niet meer te zien door de begroeiing. Een raar idee nu, dat ze in dat minihutje met hun tweeën hebben gewoond.
In de winter betrokken ze een huurappartement: heel kort in Avelar, toen in Castelo
en later Cernache do Bonjardim.
Intussen werd een architect
ingeschakeld om een nieuw en permanent huis op hun land te ontwerpen.
Vergunningen werden aangevraagd en gekregen, een aannemer aangetrokken, Pedro,
die later mij ook van dienst zou zijn, en de bouw kon van start.
Na een jaar ongeveer was het zover dat Paul en Sean er zelf konden gaan wonen. Niet alles werkte nog, niet alles was goedgekeurd en er moest nog nog heel wat gebeuren. Naarmate de tijd verstreek, werden die problemen opgelost.
Nu staat er een schitterend huis met daar omheen een gigantische tuin met zwembad, stukken bos, land met olijfbomen, moestuin, vruchtbomen en –struiken, een toegangspoort, oprijlaan, dubbele garage.
Zelf wonen ze op de eerste etage. Over de hele lengte van het huis is een overdekte veranda. Je kunt dus lekker buiten zitten en genieten van het schitterende uitzicht, zonder last te hebben van directe zon.
Op de benedenverdieping weer zo’n
en enorme veranda en daaraan vast drie hotelkamers voor gasten, slaapkamers met
eigen badkamer.
Ook op de begande grond een grote
woonkeuken voor de gasten, om te ontbijten en desgewenst ’s avonds te koken. Er
is een wasmachine, een droogtrommel, een megakoelkast, nog een toilet voor
algemeen gebruik.
Een topper buiten is natuurlijk
het zwembad, met parasols en ligstoelen er omheen.
En verder is er dat enorme stuk land, deels tuin, deels tuin
in wording, deels bos. Er zijn vijvers met vissen, er lopen kippen en eenden
rond,
er komt een rozentuin, er is een barbeque, aan je conditie kun je werken
in de fitnessruimte, er is een yacuzzi.
Reacties
Een reactie posten