zweepslag

Over hoe een stationstrap afspringen m'n voorjaarsvakantie beïnvloedde. Ik ben geveld door een gescheurde kuitspier. 'Zweepslag' heet zoiets. Bah, bah!
Woensdagmorgen vroeg, nog vóór zevenen, sprintte ik te snel met te vreemde bewegingen een trap af in het station Rotterdam Centraal richting een gereedstaande trein. Er volgde een klap op m'n been als met een zweep, het leek wel of hij ook hoorbaar was, en direct voelde ik een stekende pijn. Dat werd strompelen naar m'n werk, gedurende de rest van de dag, 's avonds naar huis en... ja hoe lang nu nog?

Morgen stond er een reis naar Portugal gepland. Maar lopen lukt vrijwel niet. En ook rondom een vlieg- en treinreis moet er heel wat  afgelopen worden. 
Dus is de kogel nu door de kerk: ik blijf hier. Jammer, want de temperatuur in Centraal Portugal loopt op dit moment alweer op tot boven de 20 graden, soms in de luwte en in de zon zelfs 30 graden!  Wat had ik daarnaar verlangd. En naar m'n huis, al m'n spullen, de mensen in de buurt. Maar gezondheid en een goede genezing staan voorop en gaan dus vóór.
Daarom zit ik nu thuis, met een krantje en een boekje, pc, tv en dvd, saai, been op een stoel, iedere dag een klein wandelingetje, soms een fietstochtje (schijnt bevorderlijk voor de genezing te zijn), en afwachten maar.