Quinta da Fonte

Vanmiddag bracht ik weer eens een bezoek aan Quinta da Fonte, de camping van Liedewij en Jolein, een uurtje wandelen bij mij vandaan. Wat is het daar toch prachtig en wat is het altijd aangenaam vertoeven in het gezelschap van beide vrouwen, zoveel hartelijkheid en gastvrijheid. Het is en blijft ongelofelijk wat zij daar, voornamelijk letterlijk met eigen handen, hebben klaargespeeld. Een uniek plekje midden in de Portugese natuur. Zoek maar eens op Google en lees hoe mensen die er zijn geweest de camping en hen zelf beoordelen: één en al lof, de beoordelingen met cijfers 9 en 10 vliegen je om de oren. Leuk voor ze, zoveel eer. Terecht ook. Op mijn tocht erheen volgde ik een van de door hen uitgezette wandelingen, langs schitterende bergpaden, wandeling nummer 3 om precies te zijn. En daardoor naderde ik hun huizen en camping nu eens van de achterzijde.

Voor het eerst in 7 maanden, zo vertelden ze me, waren ze nu samen en zonder gasten. De zomer liep af. Ze hadden een druk seizoen gehad, prima dus. Veel campinggasten en nogal wat georganiseerde reizen. Dat laatste betekent dat een groep van zo’n 10 à 15 mensen naar Figueiro komt en dan ruim een week door Liedewij wordt begeleid. De bezoekers slapen in hotel Solar das Freiras (ik was daar tijdens de verbouwing van m’n huis ook drie keer een periode van een week) en trekken er overdag met Liedewij op uit. Een dag naar Tomar, een dag wandelen, een dag naar Coimbra, een dag naar de rivier de Zêzere, eten in een restaurant, eten op de camping, enz. Afsluitend verblijft de groep nog een nacht in een hotel in Lissabon om ook die stad een beetje te bekijken. Het was telkens een succes,maar Liedewij is er uiteraard druk mee. Nu verwachtten ze nog voor twee nachten mensen, en dan is het afgelopen. Eindelijk weer eens alleen in de rust van het dal en het verder verlaten dorpje Fontainha.
Het gesprek kwam op het eten bij Paul en Sean de avond daarvoor en de ontmoeting met Rebecca. Liedwij kent haar ook; ze hadden eens samen op een cursus gezeten waarin werd geleerd zeep te maken van olijven.
Liedewij en Jolein hadden kort geleden een bijzondere demonstratie gezien, namelijk van een zonne-oven, letterlijk een oven die werkt op zonne-energie, de warmte van de zon handig opgevangen en doorgegeven aan het inwendige van het apparaat. Niet voor elk gerecht geschikt, maar vooral voor ‘slow coocking’, dus stoofgerechten. “Dan krijgen we zeker elke dag stoofpotjes”, zei Jolein gekscherend. “Daar ben ik helemaal niet dol op!”