Vandaag waren Ada en ik aan de Portugese westkust. Van Figueiró naar Pombal en dan gewoon doorrijden naar een badplaatsje dat luistert naar de naam Pedrogão. Vorige herfst waren we er al eens gaan kijken, buiten het seizoen dus toen was veel gesloten. Nu was het stadje in vol bedrijf. Nou ja, niet te vergelijken met Scheveningen of Zandvoort. Veel kleiner, veel rustiger, veel minder mensen. Een mooi breed strand, leuke eethuisjes en pastelarias. We genoten van een dagje aan zee, ook al was het 's ochtend nogal bewolkt en brak de zon pas na de lunch echt door.
We zagen nu eens van dichtbij hoe plaatselijke vissers hun boterham verdienen. Op een plein langs de boulevard staat, als een monument voor vervlogen dagen, een bootje van het type dat nog steeds wordt gebruikt.
Het heeft de bekende vorm, is van hout, met spitse punten voor en achter. Hiermee varen de vissers uit. Als ze een eind op zee zijn, gooien ze hun net uit en keren terug. Dat net wordt later met behulp van twee tractoren weer naar het strand getrokken.
Onder veel bekijks uiteraard.
En dan maar hopen dat er wat in zit.
Nogal wat makreel zag ik, één inktvis en nog wat los zwemmend grut. Of het veel zal opbrengen...
Reacties
Een reactie posten