de laatste dagen

Vanmorgen heel vroeg, een kwartier na middernacht, was ik weer thuis. Na een reis van bijna 12 uren.
Twaalf uur daarvoor namelijk gingen we met de auto van Figueiró dos Vinhos naar Porto. Dat traject verliep prima, en ruim voor de deadline van 14:45 konden we de huurauto ongeschonden inleveren.
Maar toen begon de vertraging: de melding op de borden dat rond 18:00 uur nadere mededelingen zouden volgen. Terwijl we om 16:55 met de TAP zouden vertrekken. Die mededeling maakte duidelijk dat ons vliegtuig er wel was, maar de bemanning nog niet. Die moest uit Lissabon komen, maar was daar vertraagd uit weer een andere plaats ergens in Europe gearriveerd. De uiteindelijke vertrektijd werd 19:15, ruim twee uur later dan gepland dus. Aankomst Amsterdam ongeveer 22:35 uur. En vandaar dat ik zo laat thuis was.

De laatste dagen in Portugal waren nog heel aangenaam. Af en toe een dagje thuis, af en toe een dagje op pad (o.a. Coimbra, zie bericht hiervóór). We reden ook weer eens naar Foz de Alge, waar de rivier de Alge uitmondt in de Zêzere. Foz is het Portugese woord voor riviermonding. Verder bekeken we Dornes en omgeving weer eens. Wat is de Zêzere daar breed. En wat is het er stil. En vooral mooi!
In Dornes klopten we ook nog even aan bij guesthouse Wladival, waar ik ooit m'n eerste nachten in Portugal doorbracht, mei 2007. De beide eigenaren waren jammer genoeg niet thuis. Ons werd verteld dat ze er na deze zomer mee willen stoppen en andere plannen hebben. Of het gebouw als guesthouse blijft beataan? Geen idee.
Ook Monika en Claude deden we aan.
Afgelopen winter hebben ze naast hun gastenverblijf bij het dorpje Arrochela, dicht bij Pedrogão Pequeno (zie de link in de rechterkolom) een zwembad laten aanleggen. Dat heeft effect gehad, want ze zitten voor de hele zomer volgeboekt. Heel goed voor ze. Het weerzien was uitermate hartelijk, zoals altijd.

De overburen in Figueiró, de familie Costa, voorzagen ons weer van allerlei eten: een kip, uien, tomaten, komkommers, citroenen, piri piri, tremoços (=bonen). We moesten flink koken (en door eten) om dat allemaal op te krijgen. Eten bij de camping Quinta da Fonte, ook nog op het programma, schoot erbij in.
Wel gingen we nog BBQ-en bij Paul en Sean, heerlijk buiten naast het zwembad.








Als klap op de vuurpijl gaf meneer Costa me nog een vat met 20 liter rode wijn. Goed te drinken, prettig van smaak. Met onderaan een kraantje om des te gemakkelijker een glas te vullen. Daarmee kan ik voorlopig vooruit.

O ja, nog belangrijk om te weten voor alle TAP-reizigers. Vooral in de zomer, wannneer het druk is, kan het gebeuren dat het vliegtuig 'overbooked' is: er zijn méér tickets verkocht dan er plaatsen zijn. Maatschappijen (ook hotels trouwens) doen dat, omdat er altijd wel iemand niet komt opdagen en iedereen die uiteindelijk wél komt dan toch gewoon mee kan. De luchtvaartmaatschappij steekt de zo verkregen extra euro's natuurlijk gewoon in z'n zak. Als het druk is en je hebt (zoals ik nu had) een 'discount ticket', dan loop je dat risico. Het was dat ik samen met Pieter en Ada reisde, dat ik bij godsgratie meteen een instapkaart en stoel kreeg. Normale procedure is: iedereen met zo'n goedkoop kaartje moet wachten totdat duidelijk is hoeveel plaatsen er nog vrij zijn. En dan nog maar hopen dat jij de gelukkige bent en niet alsnog op een andere (met een omweg en extra overstappen) of latere vlucht wordt gezet.
De functionaris die ons incheckte, vertelde ons dat reizigers in het bezit van kaartjes met de benaming 'basic' en hoger dat risico niet lopen. Iets om rekening mee te houden.

Reacties