De eerste week in Portugal zit er alweer bijna op. Afgelopen zondag vloog ik met de TAP precies op tijd van Amsterdam naar Lissabon. De bekende route. Daarna, zoals een aantal malen daarvoor, lopend naar station Oriente, per trein naar Pombal en met de auto de laatste 30 km naar mijn huis. Alles o.k. hier. De voortuin ligt er schitterend bij, schoongemaakt door Lidewij en Jolein van camping Quinta da Fonte.
Het is heerlijk hier weer te zijn en de bekende dingen te zien en mee te maken. De vreugde wordt wat getemperd door berichten uit Oslo, waar een gek een bloedbad heeft aangericht waarbij tientallen het leven verliezen. Omdat de berichten daarover in het Portugees moeilijk zijn te volgen, stem ik mijn radio nog wel eens af op onze eigen Wereldomroep die gewoon in het Nederlands verslag doet.
In mijn dorp is weinig veranderd. De familie Costa aan de overkant werkt nog even hard als altijd. Ik was nog op de 'Heilige Geest Bank' (Banco Espirito Sancto) bij dochter Fatima. Die had me een maand of twee geleden in Nederland gebeld met het verzoek langs te komen. Ik schrok van dat telefoontje. Was er iemand van de familie soms doodziek of overleden? Nee, ze moest waarschijnlijk van haar baas al haar cliënten bellen om te vragen of ze geïnteresseerd waren in een speciale spaarrekening met hoge rente. Ik was dat wel en heb er eentje afgesloten. Op de BES bank moet het personeel langer werken voor hetzelfde geld. Portugal moet z'n economische problemen (die door de Euro ook de onze zijn) proberen op te lossen.
Ik ben tevreden met m'n huiskamer, die door het plaatsen van een twee- en driezitsbank een stuk aangenamer is geworden. Lekker uitgebreid kunnen zitten 's avonds is belangrijk.
Wat lezen, wat tv of liever gezegd dvd kijken, glaasje wijn, kopje thee. En dan slapen bij het open raam, de donkere nacht, de krekels, hier en daar een blaffende hond. Kortom, het Portugese platteland.
Reacties
Een reactie posten