Meteen toen ik het huis kocht, besloot ik de taal te gaan leren. Nu ik vaak in Portugal zou zijn, wilde ik iets begrijpen van wat ik las en hoorde. Hoe moeilijk dat wellicht ook zou worden.
De dichtsbijzijnde stad waar cursussen in die taal worden gegeven, is Utrecht, de Volksuniversiteit. Ik erheen om me te oriënteren. Zo kwam ik in contact met lerares Paula Mendes Lopes, die gewoon in Nederland woont maar ook een huis in Portugal heeft waar ze met echtgenoot en kinderen vaak is, notabene op een km of twintig bij mijn huis vandaan. Als dat geen toeval is; Portugal is qua oppervlakte ruim twee keer zo groot als Nederland. In de zomer van 2008 hebben we haar ter plekke opgezocht.
En zo begon ik in september 2007 met de cursus, samen met een kleine twintig andere enthousiastelingen. Mensen die net als ik dikwijls in Portugal kwamen, of in Brazilië waar ze ook (weliswaar een eigen versie) Portugees spreken, eveneens dachten over of bezig waren met een huis, een zoon of dochter hadden die met een Portugees sprekende geliefde was thuisgekomen, enz. In de loop der maanden, en inmiddels kan ik zeggen "jaren", is de groep natuurlijk sterk uitgedund.
Sommigen vonden het te moeilijk, anderen bleken te weinig tijd te hebben. Maar de doorzetters hebben de basis van de taal toch maar onder de knie gekregen, met steun van elkaar en onder de inspirerende en plezierige leiding van Paula. We ervaren allemaal dezelfde problemen in contact met Portugees sprekenden: de ander praat te snel, onduidelijk, slikt (zoals wij dat in het Nederlands trouwens ook doen) van alles in en na korte tijd zijn we de draad kwijt. Iets lezen gaat ons redelijk goed af, een gesprek voeren verloopt dikwijls nog behoorlijk moeizaam.
Er is maar één remedie: gewoon doorgaan, nooit opgeven, en oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Dus dat doe ik ook. En ik moet natuurlijk proberen als ik daar ben zoveel mogelijk op te pikken: dus letten op woorden en uitdrukkingen die daar worden gebruikt, proberen te ontdekken hoe men dingen zegt, praten met mensen, de buren, in winkels, niet bang zijn fouten te maken. Het is trouwens heel leuk als je ervaart: ze verstaan me, ze begrijpen wat ik bedoel, kortom het werkt!
Ik vraag me af en toe wel eens af: zou ik ooit zo goed, vlot en makkelijk Portugees spreken als ik nu bijvoorbeeld Engels spreek? Zodat ik zelfs in die van nature voor mij vreemde taal iets, om maar eens wat te noemen, sarkastisch of ironisch zou kunnen zeggen, een mop vertellen, m'n diepste zieleroerselen uitspreken? We zullen zien, de tijd zal het leren. En aan de andere kant: waarom eigenlijk ook niet?
Ik vraag me af en toe wel eens af: zou ik ooit zo goed, vlot en makkelijk Portugees spreken als ik nu bijvoorbeeld Engels spreek? Zodat ik zelfs in die van nature voor mij vreemde taal iets, om maar eens wat te noemen, sarkastisch of ironisch zou kunnen zeggen, een mop vertellen, m'n diepste zieleroerselen uitspreken? We zullen zien, de tijd zal het leren. En aan de andere kant: waarom eigenlijk ook niet?
Reacties
Een reactie posten