In het voorjaar van 2007 was Paul weer eens in Nederland en bij mij thuis op bezoek, o.a. om een oude computer op te halen die hij nog in z'n Amsterdamse antiekzaak kon gebruiken. We kwamen aan de praat over Portugal en het gebied waar hij met Sean was neergestreken. Ik moest ook eens komen kijken, want zou ik geen interesse hebben daar ook een stukje land met een huis te kopen? Voor het geld hoefde ik het toch niet te laten.
Al pratende werd ik enthousiast en nieuwsgierig en boekte kort daarna een vlucht Amsterdam - Porto. Vriend Pieter uit Amsterdam zou met me mee gaan, voor een kritische blik en ter ondersteuning. Omgekeerd hielp ik hem later bij de aanschaf van zijn huis in Utrecht. Zo vlogen we in de meivakantie naar Porto, Paul haalde ons op van het vliegveld en reed ons naar zijn land en het daarop staande tijdelijke onderkomen. Hij had eerder dat voorjaar niet gelogen: wat vond ik het er mooi, wat was het aangenaam, wat was er een ruimte en rust, wat was er een hoeveelheid bloemen, planten, aardige mensen.
Paul had een aantal uitstapjes met makelaars voor Pieter en mij georganiseerd. Op zoek naar land en huizen. Zo goed had ik dat vanuit Nederland natuurlijk niet allemaal kunnen organiseren. Ook omdat er in Portugal (nog) niet zoiets bestaat als de website funda.nl bij ons, met daarop vrijwel het totale landelijke aanbod van huizen. Om in Portugal te zoeken, moet je echt de lokale makelaarskantoren kennen en de namen van hun sites op internet. En hoe kom je die normaal gesproken te weten? Kortom, Paul en Sean waren in dit deel van het hele proces vrijwel onmisbaar.
Pieter en ik logeerden in Dornes, een minuscuul dorp op een landtong in de rivier de Zêzere.
We verbleven er in guesthouse Wladival, van kennissen van Paul en Sean: Vladimir en Waldemar, vandaar de naam.
We kwamen daar 's avonds vanaf het land van Paul en Sean in het pikkedonker aan, kregen een prachtige kamer en gingen naar bed. De volgende ochtend opende ik de luiken en zag dat het guesthouse direkt aan het water lag, een (stuw)meer, rimpelloos, en verder keek ik recht in een citroenboom, vol rijpe vruchten. Tel daarbij op de zon, de warmte. Een mooier wakker worden kan ik me niet herinneren.
Al pratende werd ik enthousiast en nieuwsgierig en boekte kort daarna een vlucht Amsterdam - Porto. Vriend Pieter uit Amsterdam zou met me mee gaan, voor een kritische blik en ter ondersteuning. Omgekeerd hielp ik hem later bij de aanschaf van zijn huis in Utrecht. Zo vlogen we in de meivakantie naar Porto, Paul haalde ons op van het vliegveld en reed ons naar zijn land en het daarop staande tijdelijke onderkomen. Hij had eerder dat voorjaar niet gelogen: wat vond ik het er mooi, wat was het aangenaam, wat was er een ruimte en rust, wat was er een hoeveelheid bloemen, planten, aardige mensen.
Paul had een aantal uitstapjes met makelaars voor Pieter en mij georganiseerd. Op zoek naar land en huizen. Zo goed had ik dat vanuit Nederland natuurlijk niet allemaal kunnen organiseren. Ook omdat er in Portugal (nog) niet zoiets bestaat als de website funda.nl bij ons, met daarop vrijwel het totale landelijke aanbod van huizen. Om in Portugal te zoeken, moet je echt de lokale makelaarskantoren kennen en de namen van hun sites op internet. En hoe kom je die normaal gesproken te weten? Kortom, Paul en Sean waren in dit deel van het hele proces vrijwel onmisbaar.
Pieter en ik logeerden in Dornes, een minuscuul dorp op een landtong in de rivier de Zêzere.
We kwamen daar 's avonds vanaf het land van Paul en Sean in het pikkedonker aan, kregen een prachtige kamer en gingen naar bed. De volgende ochtend opende ik de luiken en zag dat het guesthouse direkt aan het water lag, een (stuw)meer, rimpelloos, en verder keek ik recht in een citroenboom, vol rijpe vruchten. Tel daarbij op de zon, de warmte. Een mooier wakker worden kan ik me niet herinneren.
Reacties
Een reactie posten