voorlopig koopcontract

In de zomervakantie van 2007 kon ik nog net voor de terugreis naar Nederland een voorlopig koopcontract voor m'n huis tekenen in het kantoor van Petro Imobiliária (toen nog Petrohabi geheten) in Figueiró dos Vinhos. Dat kantoor is trouwens inmiddels gesloten en vervangen door een stoffenzaak. Ook hier is de kredietcrisis niet ongemerkt voorbij gegaan. Op straffe van geldboetes koppelt zo'n contract koper en verkoper als het ware aan elkaar. Er staan verder allerlei bepalingen en termijnen in betreffende de aanbetaling van een deel van de koopsom en het voldoen van de rest ervan. Verder omschrijft het de beide partijen, noemt nummers van officiële papieren en vermeldt om welk huis het gaat en welk stuk grond daar precies bij hoort. Dat gebeurt soms in onze ogen wat primitief en uit de losse pols: 'grenst aan de noordkant aan het land van signora die-en-die, in het oosten aan het eigendom van signor zo-en-zo en aan de kant waar de zon onder gaat aan de openbare straat'. Die terminologie ongeveer. Afgesproken wordt dat de definitieve koopakte in de herfstvakantie zal passeren, eind oktober dus, dat is ruim binnen alle wettelijke termijnen, maar dan ten kantore van mevrouw de notaris in Sertã. 
Na ondertekening troffen we elkaar allemaal bij een plaatselijk café, twee huizen verder, voor een glas wijn ter bevestiging van e.e.a. En Paul, Sean, Pieter en ik gingen die avond, meteen de laatste avond in Portugal die zomer, eens lekker en luxe in Figueiró dos Vinhos uit eten.